مقایسه اثر ضد درد متوکلوپرامید وریدی و اندانسترون وریدی به بیماران دچار رنال کولیک دریافت کننده مورفین تزریقی

هدف این مطالعه آن است که به مقایسه ی اثرات ضد درد اندانسترون و متوکلوپرامید در ترکیب با مورفین در تسکین درد بیماران مبتلا به حمله حاد رنال کولیک مراجعه کننده به اورژانس بپردازد.

بیماران به صورت تصادفی به سه گروه A وB وC تقسیم شدند. در گروه A بیماران تحت درمان با مورفین وریدی با دوز mg/kg 0/1و آمپول اندانسترون 0.075 میلی گرم بر کیلوگرم (حداکثر 4 میلی گرم)، در گروهB بیماران تحت درمان با مورفین وریدی با همان دوز و آمپول متوکلوپرامید با دوز 0.15 میلی گرم بر کیلوگرم (حداکثر 10 میلی گرم) و در گروه C بیماران تحت درمان با مورفین وریدی با دوز مشابه همراه با 5 سی سی نرمال سالین قرار گرفتند. شدت درد در شروع مطالعه و 15، 30، 60 و 120 دقیقه بعد از دریافت دارو با معیار Visual Analog Scale (VAS)  مورد ارزیابی قرار گرفت.

در این مطالعه 150 بیمار در سه گروه 50 نفره وارد مطالعه شدند. میانگین سنی بیماران7/84 ± 34/51 بود. از نظر توزیع جنسیت (0.737=p) و میانگین سن (0.57=p) تفاوت معناداری بین سه گروه وجود نداشت. میانگین شدت درد بر اساس معیار VAS در شروع مطالعه در سه گروه تفاوت معناداری نداشت (0.338=p)؛ اما در دقیقه 15 در گروه متوکلوپرامید و اندانسترون کمتر از گروه آب مقطر بود (0.044=p​​​​​​​). در دقیقه 30 مجددا تفاوت شدت درد بین سه گروه غیر معنادار شد (0.164=p​​​​​​​)؛ اما در دقایق 60 و 120 شدت درد در گروه متوکلوپرامید به صورت معناداری کمتر از دو گروه دیگر بود. (0.033=p​​​​​​​ و 0.009=p). همچنین در بررسی درون گروهی شدت درد در هر سه گروه در طی مطالعه روند کاهشی معنادار داشت (0.001>p). میانگین مدت زمان مورد نیاز برای رسیدن به کنترل درد کامل و قابل ترخیص شدن بیماران در گروه متوکلوپرامید18 ± 53دقیقه، در گروه اندانسترون31 ± 72دقیقه و در گروه آب مقطر31 ± 80دقیقه بود (0.001>p). در گروه متوکلوپرامید 2 نفر از بیماران دچار عوارض اکستراپیرامیدال شدند.

نتایج این مطالعه نشان می دهد که متوکلوپرامید و اندانسترون علاوه بر اثرات ضد تهوع، دارای اثرات ضد درد نیز می باشند. اثر ضد درد و ضد استفراغ متوکلوپرامید و تاثیر آن بر کاهش مدت اقامت بیماران در بیمارستان بیشتر از اندانسترون است.