ارتباط مرگ ومیر ناشی از COVID-19 با ویژگی های جمعیت شناختی و وضعیت بالینی بیماران بستری: یک مطالعه کوهورت گذشته نگر

عوامل مختلفی نظیر سن و بیماری های زمینه ای بر شدت بیماریCOVID-19 و میزان مرگ ومیر ناشی از آن اثر دارند که شناخت آن ها در جهت مدیرت به موقع بیماری در افراد آسیب پذیر حایز اهمیت است. این مطالعه قصد دارد ارتباط مرگ ومیر COVID-19 با ویژگی های جمعیت شناختی، بیماری های زمینه‎‏ای، مارکرهای زیستی سرمی و سطح مراقبتی بیماران بستری بررسی نماید.

این مطالعه ی کوهرت گذشته نگر در بیمارستان سینای شهر همدان در سال 1400 طراحی و اجرا گردید. کلیه بیماران بستری بزرگسال دارای تشخیص قطعی بیماری COVID-19 در یک بازه ی سه ماهه از طریق نمونه گیری در دسترس وارد مطالعه شدند. اطلاعات دموگرافیک و داده های مربوط به وضعیت بالینی از طریق پرسشنامه ی طراحی شده جمع آوری شد و از طریق آزمون های آماری تی مستقل و من ویتنی، آنالیز رگرسیون لجستیک چند متغیره و با نرم افزار SPSS مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.

در مجموع 283 بیمار بستری با میانگین سن 57/22 سال در این مطالعه وارد شدند که از این تعداد 67 نفر (23/7 درصد) فوت شدند. 92/4 درصد از بیماران فوت شده سن بالای 50 سال داشتند و تعداد آن ها در مقایسه با بیماران زیر 50 سال تفاوت معناداری داشت(0/001> P). افراد فوت شده با هر گونه سابقه مستند بیماری های زمینه ای 83/3 درصد از فوت شدگان را تشکیل می دادند که نسبت آن ها در مقایسه با بیماران بدون بیماری های زمینه ای فوت شده از نظر آماری معنادار بود (0/0005= P). سندرم زجر تنفسی حاد (ARDS) شدید در افراد فوت شده (28/8 درصد) نسبت به بازماندگان (3/9) تفاوت معنا دار داشت(0/001 > P). نتایج حاکی از آن بود که سن، جنس، تاریخچه ابتلا به بیماری های زمینه ای، سطح سرمی BUN و شدت ابتلا به سندرم زجر تنفسی حاد از عوامل پیشگویی کننده مرگ در بیماران مبتلا به COVID-19 هستند.

این یافته ها لزوم توجه بیشتر به اقدامات پیشگیرانه در افراد با سنین بالا و مبتلا به بیماری های زمینه ای را یادآور می شود. همچنین می تواند به درمانگران کمک نماید تا در برنامه ریزی برای مداخلات درمانی و مراقبتی عوامل پیش بینی کننده ی مرگ ومیر را مد نظر داشته و در جهت پیشگیری از بروز یا مدیریت به موقع و مناسب آن ها اقدام نمایند.