رابطه فعالیت های روزمره زندگی با پریشانی روان شناختی در سالمندان: نقش میانجی احساس تنهایی

امروزه توجه به سالمندان و تلاش برای بهبود سلامت روان شناختی آنها اهمیت بسیاری دارد. از این رو شناسایی عوامل بالقوه ای که می تواند بر کاهش یا افزایش پریشانی روان شناختی آنها تاثیر بگذارد، برای تشخیص زودهنگام و پیشگیری از پریشانی روان شناختی، از مسایل مهم و قابل توجه است؛ بنابراین پژوهش حاضر با هدف بررسی نقش میانجی احساس تنهایی در رابطه بین فعالیت های روزمره زندگی و پریشانی روان شناختی در سالمندان اجرا شد. روش پژوهش حاضر همبستگی از نوع تحلیل مسیر بود. جامعه آماری شامل تمامی سالمندان مقیم شهر ایلام در سال 1401 بود که از بین آنها 385 نفر به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند. در این پژوهش، مقیاس افسردگی، اضطراب و استرس لاویبوند، پرسش نامه فعالیت های روزمره زندگی ماهونی و بارتل و مقیاس احساس تنهایی راسل و همکاران توسط شرکت کنندگان تکمیل شدند. داده های جمع آوری شده، با استفاده از آزمون های ضریب همبستگی پیرسون و تحلیل مسیر به ترتیب در نرم افزارهای SPSS نسخه 25 و Amos نسخه 25 مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. نتایج تحلیل مسیر نشان داد که بین فعالیت های روزمره زندگی و احساس تنهایی رابطه مستقیم منفی، بین فعالیت های روزمره زندگی و پریشانی روان شناختی رابطه مستقیم منفی و بین احساس تنهایی و پریشانی روان شناختی رابطه مستقیم مثبت وجود دارد. همچنین فعالیت های روزمره زندگی از طریق نقش میانجی احساس تنهایی با پریشانی روان شناختی رابطه غیرمستقیم معنی داری داشت (05/0P<، 17/0-=β). با توجه به نتایج پژوهش می توان گفت که هدف قرار دادن فعالیت های روزمره زندگی و احساس تنهایی در ارتباط با درمان ها و کمک های روان شناختی برای سالمندان می تواند موثر باشد. بنابراین پیشنهاد می شود مشاوران و روان شناسان حیطه سالمند با بکارگیری تدابیری جهت کمک به کاهش احساس تنهایی در سالمندان گام سازنده ای در راستای کاهش پریشانی روان شناختی سالمندان بردارند.