اثر تلقیح مایکوریزایی و اسیدسالیسیلیک بر ویژگی های رشدی، عملکرد و کیفیت گیاه ‏همیشه بهار تحت تنش شوری

به منظور ارزیابی اثر اسید سالیسیلیک و مایکوریزا در کاهش شوری بر عملکرد کمی و کیفی گیاه همیشه‏ بهار آزمایشی گلدانی به صورت فاکتوریل در قالب طرح کاملا تصادفی انجام گردید. این آزمایش با چهار تکرار در سال 1394 در دانشگاه پیام نور پلدختر اجرا شد. عوامل آزمایشی شامل پنج سطح شوری (شاهد (آب شرب پلدختر با هدایت الکتریکی 7/0 دسی‏زیمنس بر متر)، 2، 4، 6 و 8 دسی‏زیمنس بر متر)، چهار سطح اسید سالیسیلیک (صفر، 3/0، 6/0 و 9/0 میلی‏مولار) و دو سطح (تلقیح و عدم تلقیح) مایکوریزا بود. نتایج نشان داد اعمال تنش شوری تمام صفات اندازه گیری شده را کاهش داد و فقط موجب افزایش خاصیت آنتی اکسیدانی در گیاه شد. در مقابل استفاده از اسیدسالیسیلیک و مایکوریزا تمام صفات را در تنش شوری بهتر نمود. بیش ترین مقدار کلروفیل a و b در تیمار شوری 7/0 دسی زیمنس بر متر و کاربرد 6/0 میلی مولار اسیدسالیسیلیک به ترتیب با 115/0 و 207/0 میلی گرم بر کیلوگرم وزن تر برگ به دست آمد که با سایر تیمارها در سطح پنج درصد دارای اختلاف معنی دار بود. کاروتنویید گلبرگ در شوری 7/0 دسی زیمنس بر متر و مصرف 9/0 میلی مولار اسیدسالیسیلیک به 71/7 میلی گرم بر کیلوگرم وزن تر گلبرگ رسید که نسبت به همین شوری و بدون مصرف اسیدسالیسیلیک 15 درصد بیش تر بود. بیش ترین وزن تر گل آذین به عنوان عملکرد اقتصادی با 56/12 گرم در گلدان در تیمار شوری 7/0 دسی زیمنس بر متر، کاربرد 9/0 میلی مولار اسیدسالیسیلیک و با تلقیح مایکوریزا حاصل شد. قارچ مایکوریزا، 28 درصد خاصیت آنتی‏اکسیدانی و 21 درصد کلونیزاسیون را نسبت به عدم تلقیح قارچ افزایش داد.