ضرورت اتخاذ راهبرد دریایی و آمایش سرزمین برای توسعه منطقه مکران (مکران دروازه امید و توسعه پایدار ایران)

به طور کلی، روند توسعه در ایران، نامتوازن و ناپایدار است. هدف پژوهش حاضر ارایه راهبرد و مدلی از توسعه بر اساس اصول آمایش سرزمین، دریاگرایی و اقتصاد دریاپایه بر اساس توانایی و ظرفیت های سواحل مکران است که می تواند علاوه توسعه محلی و منطقه ای، تاثیرات مثبتی در سطح ملی داشته باشد. پرسش اصلی پژوهش این است که مزیتهای منطقه مکران چیست و چگونه می توان از ظرفیت های آن برای توسعه منطقه ای و ایران استفاده کرد؟ نتایج پژوهش نشان می دهد که منطقه و سواحل مکران به دلیل دسترسی مستقیم به آبهای اقیانوسی، بکر بودن و موقعیت راهبردی و کریدوری از ظرفیت و توانمندی بسیار بالایی برای برنامه های توسعه اقتصادی، صنعتی، خدماتی، شهری و گردشگری برخوردار است که می تواند دروازه امید و پیشران توسعه پایدار ایران گردد. در چارچوب برنامه توسعه و بر اساس اصول آمایش سرزمین و راهبرد دریایی و ساحلی ایران، ضرورت ایجاد کانونهای جمعیتی و صنعتی در سواحل مکران، خدمات و هاب بندرگاهی و گذرگاهی (کریدور)، ایجاد قطب صنعت گردشگری و سرگرمی، مکان یابی و استقرار صنایع فراوری نفت، گاز و پالایشی و پتروشیمی و معدنی، و استقرار صنایع بزرگ آب شیرین کن، مهم ترین زیرساخت های لازم برای توسعه در سواحل مکران است.