مطالعه پاسخ های تعدادی از ژنوتیپ های پایه آلو به تنش شوری ناشی از کلرید سدیم

تنش شوری با تاثیر منفی بر رشد و متابولیسم گیاه منجر به کاهش عملکرد می شود. بنابراین، شناخت مکانیسم های تحمل به شوری می تواند راه حلی مفید برای به حداقل رساندن اثرات مخرب شوری باشد. پژوهش حاضر به صورت آزمایش گلدانی خارج از گلخانه برای بررسی پاسخ های تعداد هشت ژنوتیپ آلو (Prunus cerasifera)  به غلظت های مختلف کلرید سدیم (صفر، 40 و 80 میلی مولار) به صورت فاکتوریل (فاکتورها شامل ژنوتیپ و غلظت شوری) در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی انجام شد. در غلظت 80 میلی مولار کلرید سدیم نسبت به شاهد کاهش 28-5 درصدی سطح برگ، 41-13 درصدی ماده خشک کل، 6/21-7/18 درصدی شدت فلورسانس کلروفیل، 7/49-7/30 درصدی میزان کلروفیل کل و 5/46-3/22 درصدی میزان کارتنوییدها و افزایش 72-6/28 درصدی میزان سدیم شاخساره، 8/33-3/11 درصدی نشت یونی، 44-17 درصدی فلاونوییدهای برگ، 7/47-2/5 درصدی فلاونوییدهای ریشه و 2/30-6/9 درصدی فعالیت آنزیم پلی فنل اکسیداز مشاهده گردید. در برخی ژنوتیپ ها افزایش غیر معنی دار 8/8-4/2 درصدی و در بقیه ژنوتیپ ها کاهش 7/21-3/13 درصدی میزان پتاسیم شاخساره مشاهده شد. نسبت های پتاسیم به سدیم شاخساره (3/5-4)، سدیم شاخساره به ریشه (5/2-1) و پتاسیم شاخساره به ریشه (2/8-9/4) در گیاهان شاهد به ترتیب به 4-9/0، 15/8-4/1 و 5/12-6/7 در تیمار 80 میلی مولار کلرید سدیم رسیدند. محتوای پروتیین کل در برخی ژنوتیپ ها افزایش 2/14-11 درصدی و در بقیه کاهش 13-7 درصدی داشتند. همه ژنوتیپ ها تحت تنش شوری کاهش رشد و آسیب به دستگاه فتوسنتزی را نشان دادند، اما در میزان پاسخ به سایر ویژگی ها متفاوت بودند. در پژوهش حاضر، ژنوتیپ های UTPR1 و UTPR5 به ترتیب به عنوان حساس ترین و متحمل ترین ژنوتیپ شناخته شدند.