شیوع آپنه انسدادی خواب در بیماران پسوریازیس مراجعه کننده به درمانگاه پوست بیمارستان رازی: یک مطالعه مقطعی

هدف مطالعه حاضر، ارزیابی شیوع آپنه اختصاصی خواب در بیماران مبتلا به پسوریازیس مراجعه کننده به بیمارستان رازی است.

روش اجرا:

 بیماران مبتلا به پسوریازیس در سال های 1397 و 1398 در این مطالعه مقطعی وارد شدند. بیماران ازنظر دموگرافیک، شاخص شدت ناحیه پسوریازیس (PASI)، مدت بیماری، محل سکونت، تحصیلات و هم چنین پرسش نامه Stop-Bang و پرسش نامه Berlin جهت ریسک خطر آپنه انسدادی خواب، موردبررسی قرار گرفتند.

براساس معیار Stop-Bang 43 نفر (3/41%) ریسک متوسط و 23 نفر (1/22%) ریسک بالای ابتلا به آپنه انسدادی خواب را داشتند. براساس پرسش نامه Berlin 48 نفر (2/46%) ریسک بالای ابتلا به آپنه انسدادی خواب را داشتند. میانگین سنی افراد (میانگین = 3/58، انحراف م0عیار = 6/10) در ریسک بالای آپنه انسدادی براساس معیار Stop-Bang به طور معنی داری از میانگین سنی افراد با ریسک متوسط (میانگین = 1/48، انحراف معیار = 1/16، 0039/0=P) و ریسک پایین (میانگین = 7/41، انحراف معیار = 8/17، 001/0P<) بیشتر بود. هم چنین BMI بین سه گروه براساس معیار Stop-Bang به طور معنی داری متفاوت بود و در افراد با ریسک بالاتر آپنه انسدادی خواب، BMI بالاتر بود (05/0<p). در افراد با ریسک بالای آپنه انسدادی خواب براساس معیار Berlin به طور معنی داری از افراد با ریسک پایین آپنه انسدادی خواب، بالاتر بود (میانگین 1/31 در مقابل میانگین 26 (001/0<p).

یافته های مطالعه حاضر، آپنه انسدادی خواب را به عنوان یکی از ناخوشی های همراه پسوریازیس مطرح می کند.