رابطه زایمان زودرس با B-H.C.G ترشحات سرویکوواژینال

شاخص های بیو شیمیایی جدید (فیبرونکین، استریول، آلفا- فتوپروتیین و...) نسبت به روش های معمول موجود (سابقه قبلی – سیستم نمره بندی خطر و...) زایمان زودرس خودبخودی را دقیق تر و زود هنگام تر پیش گویی می کنند. زنان زیادی وجود دارند که عوامل خطر آشکاری ندارند ولی به طور زودرس زایمان می کنند. هدف اصلی این مطالعه تعیین رابطه بین زایمان پره ترم و عیار بتا گتادوتروبین جفتی انسانی موجود در ترشحات سرویکوواژینال بود.
این مطالعه به روش Nested case –control بود که بر روی 304 زن مراجعه کننده به مراکز بهداشتی – درمانی شهر ساری از 1379 تا 1382 انجام شد. نمونه ترشحات سرویکوواژینال در 83 زن با سن حاملگی 28- 24 هفته و حاملگی یک قلو که از نظر زایمان زودرس پرخطر بوده اند، به دست آمد و به آزمایشگاه ارسال شد. زنان باردار براساس سن حاملگی به هنگام زایمان به دو گروه مورد (کم تر از37 هفته) و شاهد (37 هفته یا بیش تر) تقسیم شدند. سطح بتا- گتادوتروپین کوریونی انسانی، اندازه گیری و در دو گروه مقایسه شد. نسبت شانس (OR)، حساسیت، ویژگی قدرت پیش گویی کنندگی مثبت و منفی محاسبه شد.
83(27.3 درصد) زن پر خطر از میان 304 شرکت کننده انتخاب شدند. 36 نفر (43.37 درصد) قبل از هفته 37 حاملگی زایمان نمودند. سطح بتا – گتادوتروپین کوریونی انسانی ترشحات سرویکوواژینال دارای دامنه 186-5 میلی واحد در میلی لیتر بود که با معیار برش 25 میلی واحد در میلی لیتر (8.6 0.95– 1.12 CI و 3.016 = OR بود که بین بتا – گنادوتروپین کوریونی انسانی با زایمان زودرس رابطه وجود داشت. حساسیت، ویژگی، قدرت پیش گویی کندگی مثبت و منفی برای این آزمون جهت پیش گویی زایمان زودرس به ترتیب برابر: 41.67، 41،80.85، 62.5 و 64.41 بود.
در این مطالعه حساسیت بالا برای آزمون بتا – گتادوتروپین کوریونی انسانی جهت پیش گویی زایمان زودرس به دست نیامد ولی بین این دو رابطه وجود داشت. لذا پیشنهاد می شود مطالعات بیش تری برای شناسایی سایر مشخصات زنان پرخطر انجام شود.