بررسی تجربیات زیسته دانشجو معلمان دانشگاه فرهنگیان از مسائل و آسیب های تربیت دینی در مدارس دوره متوسطه

هدف پژوهش حاضر بررسی تجربیات زیسته دانشجومعلمان دانشگاه فرهنگیان از مسایل و آسیب های تربیت دینی در مدارس دوره متوسطه است. روش تحقیق از نوع کیفی بوده، و جامعه آماری شامل دانشجویان دانشگاه فرهنگیان امیرکبیر است. دانشجومعلمان رشته آموزش علوم اجتماعی دانشگاه فرهنگیان امیرکبیر در سال 1401، به عنوان نمونه مورد مطالعه بوده و براساس روش نمونه گیری هدفمند، از بین 31 نفر انتخاب شدند. تعداد نمونه ها براساس اصل اشباع نظری تعیین گردیدند. روش جمع آوری اطلاعات، مصاحبه نیمه ساختاریافته بوده و روش تحلیل اطلاعات، تحلیل مضمون است. پس از پیاده سازی مصاحبه ها، روایت های دانشجومعلمان کدگذاری، مقوله بندی و مضمون سازی شدند. تجربیات دانشجویان از مسایل و آسیب های تربیت دینی در دوره متوسطه در سه مضمون اصلی شامل مسایل مرتبط با محتوای برنامه درسی، مسایل مرتبط با معلمان، و مسایل مرتبط با ارزشیابی دسته بندی شدند. در مضمون اول، دانشجویان اظهار داشتند که محتوای درسی دین و زندگی، به نیازهای دوره نوجوانی نپرداخته و ارتباطی با مسایل روزمره ندارد. همچنین مطالب انتخاب شده از جذابیت برخودار نیست و اغلب مطالب درسی تکراری و خسته کننده بودند. در مضمون دوم دانشجویان اذعان نمودند که معلمان دینی از روش مناسبی برای تدریس کتاب درسی بهره نمی بردند. برخی از معلمان از مهارت های لازم برای تدریس برخوردار نیستند و انتقال مفاهیم به دانش آموزان اتفاق نمی افتاد. معلمان در تدریس کتاب تنها به توصیف احکام می پردازند و تبیین فلسفی و عقلانی مسایل دینی مورد توجه آنها نیست. در مضمون سوم، دانشجویان مورد مطالعه اظهار نمودند که آموزش های دینی در مدارس، تغییری در زندگی آنها ایجاد نکرده است. یادگیری این دروس صرفا برای گرفتن نمره قبولی انجام می شود.