توسعه مدلی برای مدیریت دانش در شرایط بحران (مطالعه موردی: زلزله کرمانشاه)

یکی از موضوعاتی که بیشتر کشورهای دنیا با آن مواجه هستند موضوع حوادث طبیعی و غیرطبیعی که افراد و سازمان ها و جوامع را دچار خسارات مالی و جانی می کنند، زلزله رخ داده در سال 1396 در کرمانشاه ازجمله این حوادث است. اتخاذ سریع و صحیح تصمیم ها و اجرای عملیات، به دلیل غیرمترقبه بودن این حوادث مورد اهمیت است که این امر با اکتساب دانش و تجربیات حاصل از این بحرآنها و مستندسازی آنها و بهره گیری این تجربیات و دانش به دست آمده در موارد مشابه امکان پذیر است، در این راه نیازمند مدلی هستیم که در آن مولفه های مدیریت دانش موثر بر مدیریت بحران در مراحل قبل، حین و بعد از بحران را مشخص کند و میزان تاثیر آنها بر یکدیگر تعیین شود، لذا این پژوهش، باهدف توسعه مدل مدیریت دانش در بحران انجام شده است که برای توسعه این مدل در ابتدا مولفه های مدیریت دانش و مدیریت بحران متناسب با بحران زلزله از طریق مطالعه ادبیات و مرور انواع مدل های مدیریت دانش و مدیریت بحران، مطالعه میدانی در مناطق زلزله زده کرمانشاه و مصاحبه با افراد مختلف از زمان وقوع زلزله سال 1396 کرمانشاه تا زلزله سال 1401 در هرمزگان شناسایی شده اند و درنهایت 8 مولفه و 22 زیر مولفه استخراج شده اند، سپس با استفاده از روش دنپ (تکنیک ترکیبی دیمتل و ANP) این مولفه ها را وزن دهی کرده و روابط بین آنها را مشخص نموده ایم. در انتها با توجه به تاثیرپذیری و تاثیرگذاری مولفه های مدیریت دانش و مدیریت بحران بر یکدیگر مدل نهایی ارایه شد. بر اساس نتایج به دست آمده از مدل، مولفه انتقال و اشتراک دانش و تولید و اکتساب دانش در شرایط بحران و زیر مولفه های شناسایی فرآیند های تولید دانش و تولید دانش از منابع در دسترس، ایجاد فرآیندهایی برای جذب دانش و تجربیات افراد دارای بیشترین اهمیت بوده است و همچنین مولفه های مدیریت دانش در تمامی مراحل مدیریت بحران بر مولفه های آن موثر است و به مدیریت موثر بحران کمک می کند.