بررسی تاثیر مدیریت بحران اجتماع محور بر تاب آوری شهروندان در برابر بلایای طبیعی با نقش میانجی سرمایه معنوی (مطالعه ای در استان کرمان)

یکی از خطراتی که در طول قرون مختلف حیات جوامع بشری را تهدید کرده است وقوع بلایای طبیعی است که در صورت عدم آگاهی و نداشتن آمادگی، صدمات غیرقابل جبرانی را به ابعاد مختلف زندگی انسان ها اعم از حوزه های سکونتی، اجتماعی و زیست محیطی وارد می سازد. توجه به برنامه ها و اصول کاهنده این بلایا و همچنین اثرات بلندمدت آنها در کشور ایران که از کشورهای مستعد بلایای طبیعی است، ضروری به نظر می رسد. رویکرد مدیریت بحران اجتماع محور امروزه جایگاه ویژه ای را در بین جوامع پیداکرده و می توان از آن برای ارتقای تاب آوری شهروندان استفاده کرد. هدف از پژوهش حاضر بررسی تاثیر مدیریت بحران اجتماع محور بر تاب آوری شهروندان استان کرمان در برابر بلایای طبیعی با نقش میانجی سرمایه معنوی است. روش تحقیق بر اساس هدف کاربردی و بر اساس روش اجرا توصیفی - پیمایشی مبتنی بر مدل سازی معادلات ساختاری است. جامعه آماری پژوهش شامل تمامی شهروندان استان کرمان به تعداد 3164718 نفر در نظر گرفته شد که بر اساس فرمول کوکران و با احتساب خطای 05/0 تعداد 384 نفر به عنوان حجم نمونه انتخاب شدند. به منظور جمع آوری اطلاعات از ابزار پرسشنامه استفاده شد که روایی پرسشنامه ها با استفاده از روش تحلیل عاملی تاییدی و پایایی با روش پایایی ترکیبی سنجیده و مورد تایید قرار گرفت. به منظور تجزیه وتحلیل داده ها از روش مدل سازی معادلات ساختاری در محیط نرم افزار اسمارت PLS نسخه 3 استفاده شد. نتایج تجزیه وتحلیل داده ها با رویکرد مدل سازی معادلات ساختاری نشان می دهد متغیر مدیریت بحران اجتماع محور با ضریب تاثیر 45/0 اثر مثبت و معناداری بر تاب آوری شهروندان دارد. همچنین سرمایه معنوی ضمن اثر مثبت و معنادار بر تاب آوری شهروندان، در رابطه بین مدیریت بحران اجتماع محور و تاب آوری نقش میانجی را ایفا می کند.