بایسته های تربیت اعتقادی فرزند ازمنظر فقه تربیتی

هدف این پژوهش بررسی بخش هایی از احکام؛ وظایف و مسیولیت های والدین در حیطه تربیت فردی و اجتماعی فرزند است که به صورت یک مجموعه ی نظام مند، با ادبیاتی روان به مخاطبان، به ویژه والدین و متولیان امر تعلیم و تربیت عرضه نماید.روش پژوهش: روش این پژوهش، تحلیلی و استنباطی است بدین گونه ابتدا مفهوم تربیت و عقیده و سپس معنای اصطلاحی تربیت اعتقادی  موردبررسی قرار گرفت و در گام بعدی دلایل وجوب تربیت اعتقادی فرزندان بر والدین از منظر فقهی درآیات و روایات بیان و تحلیل شد. یافته ها حاکی از آن است برای اثبات «وجوب تربیت اعتقادی فرزندان بر والدین» از بین شش دلیل بررسی شده، سه دلیل دوم مخدوش است؛ برخلاف سه دلیل اول که به شایستگی بر مدعا دلالت داشت. همچنین اثبات شد که دستورات دین الهی صحیح ترین و قابل اعتمادترین نسخه برای تعلیم و تربیت انسان بوده که هم رضای الهی را در بردارد و هم تضمین کننده سعادت دنیا و آخرت بشر است در فرایند تربیت نیز ممکن است امتثال تربیت اعتقادی به مقدمات علمی و عملی متوقف باشد که از باب مقدمه واجب، اتیان آن ها نیز واجب است؛ یعنی چه بسا خود پدر نیاز به دانش اندوزی داشته باشد تا بتوان به شکل صحیح اعتقادات را به فرزندش منتقل نماید.