اثربخشی واقعیت درمانی بر سرمایه روان شناختی، خودتنظیمی هیجانی و حساسیت اضطرابی در مادران کودکان مبتلا به اختلال طیف اوتیسم

اختلال طیف اوتیسم یکی از اختلالات رشدی عصبی است که با نقایص مداوم در ارتباطات و تعاملات اجتماعی در چند زمینه مختلف شامل نقص در تعاملات اجتماعی و رفتارهای ارتباطی غیرکلامی همراه بوده است. این پژوهش با هدف اثربخشی واقعیت درمانی بر سرمایه روان شناختی، خودتنظیمی هیجانی و حساسیت اضطرابی در مادران کودکان مبتلا به اختلال طیف اوتیسم انجام شده است. نتایج پژوهش نشان داد که واقعیت درمانی بر سرمایه روان شناختی، خودتنظیمی هیجانی و حساسیت اضطرابی در مادران کودکان مبتلا به اختلال طیف اوتیسم تاثیر معناداری دارد.  واقعیت درمانی بر حساسیت اضطرابی تاثیر معناداری دارد. واقعیت درمانی بر سرمایه روان شناختی تاثیر معناداری دارد. واقعیت درمانی بر خودتنظیمی هیجانی تاثیر معناداری دارد. روش پژوهش از نظر روش انجام، شبه آزمایشی و طرح آن پیش آزمون و پس آزمون با گروه کنترل است. جامعه آماری این پژوهش مادران دارای کودکان اختلال طیف اوتیسم در شهر رشت بوده است نمونه های تحت مطالعه به پرسش نامه های 16 سوالی حساسیت اضطرابی دیکون و والن (2002)، پرسش نامه 24 سوالی سرمایه روان شناختی لوتانز (2007) و پرسش نامه 63 سوالی خودتنظیمی میلر و براون (1999) پاسخ دادند از نرم افزار SPSS23 و آزمون تحلیل کوواریانس چندمتغیره مانکوا تجزیه و تحلیل آماری انجام شد. میانگین نمرات سرمایه روان شناختی، خودتنظیمی هیجانی در گروه مداخله تحت واقعیت درمانی در مرحله پس آزمون نسبت به پیش آزمون و گروه کنترل افزایش یافته است. همچنین میانگین نمرات حساسیت اضطرابی در گروه مداخله تحت واقعیت درمانی در مرحله پس آزمون نسبت به پیش آزمون و گروه کنترل کاهش یافته است.