مقایسه اثربخشی آموزش مهارت های خودتعیین گری و آموزش کیفیت زندگی اسلامی بر تاب آوری و بهزیستی روان شناختی

بیماری یک عضو خانواده کل خانواده را درگیر و سبک زندگی آن ها را تغییر می دهد. پژوهش حاضر، مقایسه اثربخشی آموزش مهارت های خودتعیین گری و آموزش کیفیت زندگی اسلامی بر تاب آوری و بهزیستی روان شناختی مراقبان اصلی بیماران روانی مزمن شهرستان بروجن بود. مطالعه حاضر، نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون- پس آزمون- پیگیری و گروه گواه بود. جامعه آماری شامل کلیه مراقبان اصلی بیماران مزمن روانی تحت نظر مراکز بهزیستی و توانبخشی شهرستان بروجن به تعداد 550 نفر بود. 60 مراقب اصلی بیماران مزمن روانی با استفاده از روش نمونه گیری در دسترس انتخاب و سپس از طریق جایگزینی تصادفی در دو گروه آزمایش (آموزش مهارت های خودتعیین گری و آموزش کیفیت زندگی اسلامی) و یک گروه گواه گمارده شدند و در طول زمان سه ماهه به مدت 19 جلسه 90 دقیقه ای مورد آموزش قرار گرفتند. ابزارهای پژوهش، شامل پرسش نامه های تاب آوری (کانر و دیویدسون، 2003) و بهزیستی روان شناختی (ریف، 1989) بود. نتایج نشان داد اثربخشی آموزش مهارت های خودتعیین گری و آموزش گروهی کیفیت زندگی اسلامی بر افزایش تاب آوری (0/05> P) معنادار و میزان اثربخشی آموزش گروهی کیفیت زندگی اسلامی بیشتر از آموزش مهارت های خودتعیین گری بود. هم چنین، اثربخشی آموزش مهارت های خودتعیین گری و آموزش کیفیت اسلامی بر افزایش بهزیستی روان شناختی (0/05> P) معنادار و میزان اثربخشی آموزش کیفیت زندگی اسلامی بیشتر از آموزش مهارت های خودتعیین گری بود. آموزش مهارت های خودتعیین گری و آموزش کیفیت زندگی اسلامی می توانند میزان تاب آوری و بهزیستی روان شناختی مراقبین اصلی بیماران روانی مزمن را بهبود بخشند.