اثربخشی درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد بر اضطراب دوران بارداری و پارامترهای فیزیولوژیک نوزادان

بارداری بخش مهمی از زندگی یک زن را تشکیل می دهد که نیازمند سازگاری روانی است. این پژوهش با هدف بررسی اثربخشی درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد بر اضطراب دوران بارداری و پارامترهای فیزیولوژیک نوزادان انجام شد. این مطالعه آزمایشی و از نوع پیش آزمون- پس آزمون با گروه گواه و کورسازی یک طرفه بود. جامعه آماری پژوهش، کلیه زنان نخست زای مراجعه کننده به بیمارستان بهار شهر شاهرود در سال 1401 بودند که از میان آنها 30 نفر به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند و با تخصیص تصادفی ساده در دو گروه آزمایش و گواه قرار گرفتند. گروه آزمایش در هشت جلسه یک ساعته تحت درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد قرار گرفتند اما گروه گواه تا پایان پژوهش مداخله ای دریافت نکرد. ابزارهای پژوهش پرسش نامه اضطراب دوران بارداری وندنبرگ (1989) و سنجش پارامترهای فیزیولوژیک نوزادان بود. داده های پژوهش با تحلیل کواریانس تک متغیره و استفاده از نرم افزار SPSS نسخه 24 تجزیه و تحلیل شد. یافته ها نشان داد که درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد بر اضطراب دوران بارداری و پارامترهای فیزیولوژیک نوزادان، اثربخش است (0/05>p). نتایج حاکی از آن است که درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد با کاهش اجتناب تجربی و افزایش پذیرش، منجر به کاهش اضطراب دوران بارداری و بهبود پارامترهای فیزیولوژیک نوزادان می شود.