بررسی و مقایسه مفهوم شادی در شاهنامه فردوسی و اشعار فرخی سیستانی

پژوهش حاضر به بررسی عنصر شادی در اشعار فردوسی و مقایسه آن با اشعار فرخی سیستانی میپردازد و هدف از انجام آن، آشنایی با مضامین شادی در اشعار شاعران مذکور و مقایسه اجمالی دوره سامانیان با غزنویان از این حیث میباشد. انعکاس بسیار زیاد شادخواری و شاد زیستن توسط شاعران مذکور و ممدوحان آنها و توصیه مردم به شادی از اهم دلایل پرداختن به موضوع حاضر میباشد.

برای انجام این پژوهش ابتدا تمامی دیوانهای شاعران مذکور مطالعه و سپس تمام ابیاتی که در حوزه مورد مطالعه مربوط به شادی بود استخراج و برگه نویسی شد؛ سپس اشعار طبقه بندی شده و بر اساس ساختار محتوا با کمک منابع علمی مرتبط با موضوع پژوهش مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. این تحقیق با استناد به منابع کتابخانه ای و روش توصیفی-تحلیلی انجام شده است.

بسامد مضامین شادی در شاهنامه فردوسی بسیار بیشتر از مضامین شادی در دیوان فرخی است.

در بررسی نماد شادی در شاهنامه فردوسی و تشابه آن با شعر فرخی، مضامین و مفاهیمی که بیشتر جنبه شادی بیرونی دارند قابل ملاحظه بود؛ اما شادی در شعر فرخی از نظر بعضی مفاهیم، بخصوص در زمینه مدح، با شادی در شاهنامه متفاوت است.