تحلیل «راهزنی دریایی» به مثابه یک جرم داخلی از رهگذر حقوق کیفری ماهوی

زمینه و هدف:

 با توجه به رشد فزاینده راهزنی دریایی طی دو دهه اخیر، بسیاری از کشورهای دنیا اقدام به بروز رسانی قوانین داخلی با هدف تجهیز هرچه بیشتر خود در برابر این پدیده نوظهور نمودند. در این راستا، جرم انگاری خاص راهزنی دریایی، تشدید مجازات ، تسهیل اثبات ارکان جرم راهزنی دریایی و حتی معکوس نمودن بار اثبات برخی عناصر این جرم از این قبیل اقدامات می باشد. مع الاسف کشور ما علی رغم اینکه کشتی های آن در سال های اخیر آماج حمله دزدان دریایی بوده اما در این زمینه اقدامات خاص و مشخصی را در سطح تقنینی به انجام نرسانیده است.

روش تحقیق حاضر به شیوه توصیفی تحلیلی بوده و روش جمع آوری اطلاعات به شیوه کتابخانه ای است.

ازآنجایی که راهزنی دریایی در حقوق کیفری ایران به عنوان یک جرم مستقل مورد جرم انگاری قرار نگرفته و ارکان آن مشخص نشده است، در نتیجه محاکم ایرانی ناچار هستند برای محاکمه و مجازات دزدان دریایی دستگیرشده، از مقررات عمومی کیفری بهره گیرند. در پژوهش حاضر تلاش شده با استفاده از قوانین داخلی و برخی اسناد بین المللی که کشور ما عضو آن ها می باشد، به همان شیوه و طریقی که در مورد جرایم داخلی به کار می رود، راهزنی دریایی همانند یک جرم عمومی داخلی تعریف شده، ارکان سه گانه آن مورد شناسایی قرار گرفته و در نهایت، کیفرهای قابل اعمال برای مرتکبان راهزنی دریایی در فروض و حالت های مختلف مشخص گردد. در انجام این کار، از قوانین داخلی و همچنین برخی اسناد بین المللی که کشور ما عضو آن هاست و دیگر مقررات بین المللی بهره گرفته شده است.