تاثیر گزنه همراه با تمرین استقامتی بر شاخص های اسپرماتوژنز در بیضه موش های سفید بزرگ آزمایشگاهی دیابتی شده توسط استرپتوزوتوسین

امروزه دیابت یک مشکل بهداشتی بزرگ با شیوع فزاینده در مردان است. بیان شده است که گلوکز بالا منجر به افزایش استرس اکسیداتیو و آپوپتوز در سلول‎های بیضه می شود و باعث مرگ سلول های بیضه و ناباروری نیز می شود. این مطالعه به بررسی و تعیین اثر عصاره هیدروالکلی گزنه و تمرینات استقامتی بر ضرایب اسپرماتوژنز در موش های سفید بزرگ نر دیابتی شده توسط STZ انجام شد. در این مطالعه تجربی، 40 سر موش سفید بزرگ آزمایشگاهی با وزن 200-220 گرم به صورت تصادفی به 5 گروه کنترل-سالم (HC)، گزنه-دیابت (DG)، تمرین-دیابت (DT)، گزنه-تمرین-دیابت ((DTG) و کنترل-دیابت (DC) تقسیم شدند. تمرین استقامتی در 6 هفته طبق پروتکل اجرا شد. به طور هم زمان، موش های سفید بزرگ آزمایشگاهی گروه های DG و DTG عصاره هیدروالکلی گزنه را به میزان 45 میلی گرم به ازای هر کیلوگرم وزن بدن دریافت کردند. بعد از 6 هفته بیضه ها برداشته و با تکنیک H & E رنگ آمیزی شدند. در گروه DTG و گروه DG، هر دو شاخص SI (spermatogenesis index) و RI (repopulation index) در مقایسه با گروه DT بالاتر بود و به نتایج گروه HC نزدیک بود. همچنین بررسی های حاصل از هیستوپاتولوژی بیضه در این دو گروه بهبود بالاتری در مقایسه با گروه DT نشان دادند و نتایج مشابهی با نتایج گروه HC به دست آمد. مطالعه حاضر نشان داد که دیابت اثرات مخربی بر اسپرماتوژنز و بافت بیضه دارد و تجویز گزنه و تمرینات استقامتی همراه با یکدیگر می تواند با بهبود درصد SI و RI، سلول های اسپرماتوژنیک در لوله های سمی نیفر را از اثرات مضر دیابت محافظت کند.