مقایسه تاثیر 6 هفته تمرین هوازی و تمرین تناوبی خیلی شدید بر بیان uPA و uPARدر بافت تومور موش های ماده مبتلا به سرطان پستان

در چند دهه گذشته، پژوهش در زمینه نقش فعالیت بدنی در پیشگیری از ابتلا به سرطان و پیشرفت بیماری، موضوع مورد توجه بسیاری از پژوهشگران بوده است. هدف از این پژوهش، مقایسه تاثیر 6 هفته تمرین هوازی و تمرین تناوبی خیلی شدید بر بیان uPA و uPAR در بافت تومور موش های ماده مبتلا به سرطان پستان بود.
24 سر موش balb c ماده مبتلا به سرطان پستان، به طور تصادفی به 3 گروه تومور (T)، تومور+تمرین هوازی (T+AE) و تومور+تمرین تناوبی شدید (T+HIIT) تقسیم شدند. گروه T+AE، تمرین استقامتی فزاینده دویدن روی نوارگردان را به مدت 6 هفته/5 روز/60 دقیقه اجرا کردند. گروه T+HIIT، 6 هفته/3 روز/60 دقیقه، پروتکل تمرین تناوبی خیلی شدید را اجرا کردند. سپس موش ها کشته شدند، بافت تومور برداشته و در نیتروژن مایع فریز شد. بیان ژن های uPA و uPAR به روش Real Time-PCR سنجیده شد. ΔCT، ΔΔCT، Fold change، آنالیز واریانس یک طرفه و آزمون توکی، در سطح معناداری (05/0>P) با نرم افزار GENEX محاسبه شد.
پژوهش حاضر نشان داد در گروه T+AE در مقایسه با گروه T، بیان uPA و uPAR، به ترتیب 07/2 و 55/2 برابر کاهش (00/0P=) یافت. در گروه T+HIIT در مقایسه با گروه T، بیان uPA و uPAR، به ترتیب 25/ 4 و 74/7 برابر کاهش (00/0P=) و در گروه T+HIIT در مقایسه با گروه T+AE، بیان uPA و uPAR، به ترتیب 04/2 و 03/3 برابر کاهش (00/0P=) یافت.
تمرین هوازی و تمرین تناوبی خیلی شدید احتمالا با کاهش بیان uPA و uPAR، در پیشگیری از پیشرفت بیماری سرطان پستان موثر است.