تحلیل ساختار فضایی بافت های فرسوده شهری در شاهرود با تاکید بر چیدمان فضا

هدف این پژوهش تحلیل ساختار فضایی بافت فرسوده شهر شاهرود با استفاده از رویکرد چیدمان فضا بود.

روش شناسی: 

این پژوهش آمیخته در بهار و تابستان 1401 به روش آنالیز ترکیبی چیدمان فضا در شهر شاهرود انجام شد. آنالیز "خطوط محوری" به عنوان روش مناسب پژوهش انتخاب شد. هر یک از عناصر چیدمان فضایی شامل هم پیوندی کلان و محلی، میانگین عمق، کنترل و تعداد اتصالات شهر شاهرود محاسبه شد. تحلیل یافته ها به دو صورت گرافیکی و محاسبه شاخص های فضایی با استفاده از نرم افزار Depth Map Cityengine 2015 ارایه شد.

میانگین هم پیوندی در شعاع n یا هم پیوندی فراگیر شهر شاهرود 22/0±14/1 (بیشینه 73/1 و کمینه 35/0) بود. میانگین اتصال شهر شاهرود 34/1±001/0 (بیشینه 10 و کمینه 1) بود. میانگین عمق شهر شاهرود 23/0±66/3 (بیشینه 23/4 و کمینه 5/1) بود. میانگین شاخص انتخاب که عامل مهم ایجاد حرکت در شهر و نقاط مبدا و مقصد هستند 133/0±025/0 (بیشینه 4/1 و کمینه 001/0) بود.

ساختار فضایی بافت فرسوده شاهرود با جذب بالای میزان هم پیوندی، اتصال و انتخاب از سایر فضاهای شهر به طرف خود، نقش اساسی در چگونگی پیکره بندی فضایی شهر ایفا می کند و توزیع و توسعه محورهای اصلی باید از مرکز به پیرامون منتقل شود.