تاثیر آموزش بر انگ اجتماعی وابسته به دیابت در دانشجویان ترم 1 مقطع کارشناسی دانشگاه علوم پزشکی شهرکرد

انگ وابسته به دیابت و نقش حایز اهمیت آن در ممانعت از شکل گیری هویت جدید افراد مبتلا و تاثیر آن بر پیامدهای مرتبط با دیابت بیان کننده ی ضرورت انجام مداخلات انگ زدا است. نظر به شواهدی کیفی دال بر اثربخشی آموزش، این پژوهش اثربخشی یک مداخله ی آموزشی انگ زدا در کاهش انگ وابسته به دیابت را بررسی می کند.

 روش پژوهش: 

این مطالعه نیمه تجربی بر روی 106 نفر از دانشجویان ترم اول مقطع کارشناسی دانشگاه علوم پزشکی شهرکرد در سال 1398 که به صورت تصادفی انتخاب و به دو گروه آزمون و کنترل تقسیم شدند انجام شد. اطلاعات با سه پرسشنامه اطلاعات دموگرافیک، سنجش انگ امیک و دانش دیابت گردآوری شد. آموزش در سه جلسه ی یک ساعته انجام گردید. سپس پس آزمون اول از گروه کنترل و آزمون گرفته شد. پس آزمون دوم (یک ماه بعد) در همان مکان انجام شد. داده ها وارد نرم افزار SPSS نسخه ی 24 و با آمار توصیفی و مدل آمیخته تحلیل شد.

میانگین نمرات دانش و انگ قبل از مداخله در گروه ها تفاوتی نداشت. پس از آموزش میانگین نمره دانش گروه مداخله نسبت به گروه کنترل افزایش و میانگین نمره انگ اجتماعی کاهش یافت. در خصوص دانش دیابت، سطح معناداری اثر گروه و اثر زمان (گروه) کمتر از 0/05 است (بین میانگین نمرات دانش دیابت در گروه مداخله و کنترل تفاوت معنی داری وجود دارد و مداخله انجام شده موجب افزایش دانش دیابت شده است). در خصوص انگ، سطح معناداری اثر گروه بیشتر از 0/05 و سطح معناداری زمان (گروه) کمتر از 0/05 است. به عبارت دیگر بین میانگین انگ اجتماعی گروه کنترل و گروه مداخله تفاوت معناداری وجود ندارد؛ اما میانگین انگ اجتماعی در گروه ها در زمان های مختلف متفاوت است. در واقع مداخله انجام شده به طور مقطعی منجر به تغییر انگ اجتماعی دیابت شده است.

یافته ها بیان کننده اثربخشی مداخله ی آموزشی انجام شده در کاهش انگ است و موید آن است که افرادی که دانش بیشتری دارند احتمالا انگ و تبعیض کمتری را برای فرد قایل می شوند. انجام این روش کم هزینه و کوتاه مدت در دوره های متوالی می تواند به کاهش انگ کمک نماید.