اثربخشی درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد بر کاهش ناامیدی و اضطراب کودکان کار شهر یزد

پدیده کودکان کار و خیابانی یکی از معضلات گریبان گیر اکثر شهرهای بزرگ است.کودک کار به معنای کودک و نوجوانی که طبق قوانین اجتماعی زیر سن18سال اقدام به فعالیت هایی جهت کسب درآمد می کند. هدف از انجام این پژوهش تعیین اثر بخشی درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد بر کاهش ناامیدی و اضطراب کودکان کارشهر یزد بود.

روش پژوهش حاضر نیمه آزمایشی و طرح آن به صورت پیش آزمون- پس آزمون با گروه کنترل و پیگیری چهارهفته ای بود. جامعه آماری شامل کودکان کار گروه سنی 8 تا 12سال که در بهار سال 1399، تحت پوشش مدیریت بهزیستی شهرستان یزد بودند. نمونه مورد مطالعه شامل30 کودک کار بود که با استفاده از روش در دسترس انتخاب و به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش و گواه جای دهی شدند. ابزار گردآوری داده ها شامل مقیاس ناامیدی کودکان کازدین و اضطراب کودکان اسپنس بود. گروه آزمایش هشت جلسه یک و نیم ساعت درمان مبتنی بر تعهد و پذیرش را دریافت کردند ولی گروه گواه در فهرست انتظار قرار گرفتند. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از آزمون تحلیل کوواریانس و  نرم افزار spss انجام شد.

نتایج حاصل از تحلیل کوواریانس داده ها نشان داد که درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد به صورت معناداری موجب کاهش سطح ناامیدی و کاهش میزان اضطراب در کودکان کار گردید (05/0>p).

براساس یافته ها می توان نتیجه گیری کرد که درمان مبتنی بر تعهد و پذیرش توانسته است باعث کاهش ناامیدی و اضطراب کودکان کار شود. پیشنهاد می شود با همت سازمان های ذیربط جهت ارتقا سلامت روان و کاهش اضطراب و ناامیدی کودکان کار  مداخلات  و آموزش های روانشناختی برگزار شود.