تحلیل و آنالیز روند اپیدمیولوژیک بیماری سل در جنوب شرق ایران : 1398-1394

بیماری سل یکی از قدیمی ترین بیماری هایی است که از سالیان دور همراه با بشر بوده است. علی رغم کاهش بیماری های عفونی در کشور ایران اما هنوز بیماری سل در برخی نقاط کشور به خصوص جنوب ایران باقی مانده است. هدف از این مطالعه بررسی اپیدمیولوژیک بیماری سل در استان سیستان و بلوچستان می باشد.

پژوهش حاضر به صورت مقطعی در سال 1401 انجام شد. جامعه مورد مطالعه شامل تمام بیماران مبتلا به سل در استان سیستان و بلوچستان بود. داده ها به روش سرشماری و با استفاده از چک لیست استاندارد جمع آوری شد. تحلیل داده ها با استفاده از نرم افزار SPSS-v16 و آزمون های توصیفی و تحلیلی انجام گرفت.

در این مطالعه پرونده 5382 بیمار مبتلا به سل مورد بررسی قرار گرفت. 2489 (42/6%) از بیماران مردان بودند. بیشترین گروه مبتلا افراد سالمند 2309 (39/5%) و 20 بیمار (0/34%) مبتلا به وبروس HIV بودند. 4309 از بیماران (73/8%) مبتلا به سل ریوی بودند. بین گروه سنی سالمند (0/04=P)، جنسیت زن (0/02= P)، ملیت غیر ایرانی (0/02=P)، و محل زندگی شهری (0/03=P)، رابطه معنی داری با ابتلا به سل وجود داشت. اما بین وضعیت ازدواج (0/06=P)، و سابقه زندان(0/07=P)، رابطه معنی داری مشاهده نشد.

روند بروز سل در طول پنج سال دارای نوساناتی بود، اما روند کلی بروز کاهشی بوده است. با توجه به اینکه برخی فاکتور ها مانند گروه های سنی، جنسی و علایمی مانند سرفه، کاهش وزن و درد قفسه سینه شانس ابتلا به بیماری را افزایش می دهد. ویزیت به موقع و پایش منظم فرایند درمان بیماران نقش مهمی در راستای کاهش بروز موارد این بیماری می تواند داشته باشد.