تحلیل مفهوم انتظار در دوبیتی های ادب عامه مازندران

انتظار از مهم ترین درون‏مایه ‏های ترانه‏ های غریبانه است. این ترانه ‏ها مضامین مهمی از زندگی، کار و رنج آدمی را شامل می ‏شود و در عین حال با عشق و دلدادگی پیوندی دیرینه دارد. ادبیات عامه، علمی برای شناخت آداب و رسوم و عقاید مردم است که افسانه‏ ها، باورداشت ‏ها، داستان ‏ها، ترانه ‏ها را شامل می‏ شود. ترانه ‏های عامه به دلیل پاسداری از هویت فرهنگی ملی و انتقال احساسات و عقاید گذشتگان ما، بخش مهمی از ادبیات شفاهی محسوب می‏ شوند. در اشعار مازندرانی درون‏مایه ‏هایی ازجمله انتظار نهفته است که در فرهنگ و زندگی روزمره مردم این دیار ریشه دارد، اما تاکنون به آن پرداخته ‏نشده است. این پژوهش، با روش توصیفی تحلیلی قصد دارد مفهوم انتظار را در دوبیتی‏ های ادب عامه مازندران بررسی کند. با مطالعه بیش از هزار دوبیتی مازندرانی، 310 دوبیتی یعنی حدود 31 درصد درون مایه انتظار دیده‏ شده ‏است. براساس یافته‏ های کتابخانه ‏ای و میدانی تحقیق، می‏ توان گفت که ترانه ‏هایی با درون‏مایه مفهوم انتظار و انتظار عاشق برای بازگشت دوباره معشوق بیشترین بسامد را داراست. علاوه بر آن، انتظار عاشق برای آمدن فصل بهار و شکوفا شدن گل‏ ها و دیدن معشوق، انتظار معشوق برای بازگشت عاشق از خدمت سربازی، انتظار اعضای خانواده برای بازگشت عزیزانشان به شهر و دیار، انتظار کشاورز زحمت‏کش برای برداشت محصول زراعی و همچنین انتظار پایان غم و غصه، رنج غربت و  رسیدن به آرامش و آزادی از جایگاه خاصی برخوردارند.