شگردهای مشروعیت سازی در امثال و مثل نماهای زبان فارسیو نقش آن ها در تحلیل گفتمان

موضوع پژوهش حاضر «شگردهای مشروعیت ‏سازی در امثال و مثل‏ نماهای زبان فارسی و نقش آن ‏ها در تحلیل گفتمان» است. پژوهش براساس نظریه مشروعیت ‏بخشی ون لیوون صورت گرفته تا نشان دهد که امثال و مثل ‏نماها چگونه می ‏توانند به گفتمان مشروعیت بدهند. روش پژوهش توصیفی تحلیلی است و براساس مولفه‏ های ون لیوون مانند اقتدارسازی، ارزیابی اخلاقی، عقلانی ‏سازی و اسطوره‏ سازی استوار است.
جامعه آماری دوازده هزار مثل فارسی و سی هزار معادل آن ‏ها اثر ابراهیم شکورزاده بلوری است. حجم نمونه سه هزار مثل فارسی است که براساس شیوه نمونه ‏گیری تصادفی نظام ‏مند (systematic random sampling) از این کتاب انتخاب شده است.
نتیجه نشان می ‏دهد از میان فرایندهای مشروعیت ‏سازی، مولفه ارزیابی و سنجش با مجموع 380 مثل و مثل‏ نما بیشترین بسامد را دارد. به نظر می ‏رسد این امر به دلیل اهمیت ارزیابی از یک سو و تمایل انسان ‏ها به سنجش و ارزیابی از سوی دیگر است. همچنین نتیجه بیانگر این است که امثال و مثل‏ نماها در گفتمان با اهداف گوناگونی چون اقناع مخاطب، مشروعیت ‏بخشی به کلام و سلب مشروعیت از دیگری صورت می ‏گیرد که به گونه‏ ای در تقابل خود و دیگری نمود می ‏یابد.