طراحی و آزمون مدل ساختاری اعتیاد به بازی های برخط بر اساس بدرفتاری روان شناختی دوران کودکی با نقش میانجی همجوشی شناختی: یک مطالعه توصیفی

اعتیاد به بازی های برخط بر سلامت جسمی و روانی نوجوانان تاثیر منفی می گذارد. پژوهش حاضر با هدف تعیین نقش میانجی همجوشی شناختی در رابطه بدرفتاری روان شناختی دوران کودکی با اعتیاد به بازی های برخط انجام شد.

در پژوهش توصیفی حاضر، جامعه آماری شامل کلیه دانش آموزان (نوجوانان) دختر و پسر دوره اول متوسطه منطقه آموزش و پرورش بستک هرمزگان بود که در سال تحصیلی 1401-1400 به تحصیل اشتغال داشتند که با استفاده از روش نمونه گیری تصادفی خوشه ای چند مرحله ای تعداد 350 نفر به عنوان نمونه انتخاب شدند و به پرسش نامه های بدرفتاری روان شناختی، همجوشی شناختی و اعتیاد به بازی های برخط پاسخ دادند. جهت تجزیه و تحلیل داده ها از مدل سازی معادلات ساختاری استفاده شد.

نتایج نشان داد که پاسخ گویی هیجانی، طرد کردن/ترساندن، غیراخلاقی/صادقانه نبودن، پرتوقع/انعطاف ناپذیری، منزوی سازی به ترتیب با مقدار ضریب 48/0، 41/0، 28/0، 31/0 و 32/0 به صورت مستقیم با اعتیاد به بازی های برخط ارتباط معناداری دارند (p<0.001). هم چنین، پاسخ گویی هیجانی، طرد کردن/ترساندن، پرتوقع/انعطاف ناپذیری و منزوی سازی به ترتیب با مقدار ضریب 24/0، 19/0، 08/0 و 14/0 با میانجی گری همجوشی شناختی به صورت غیرمستقیم با اعتیاد به بازی های برخط ارتباط معناداری دارند (p<0.001).

مطالعه حاضر نشان داد بدرفتاری روان شناختی دوران کودکی به صورت مستقیم و غیرمستقیم با میانجی گری همجوشی شناختی، با اعتیاد به بازی های برخط ارتباط معناداری دارند. از لحاظ کاربردی متخصصان می توانند از یک سو شیوه های ارتباطی والدین با فرزندان را مورد ارزیابی قرار داده و از سوی دیگر ضمن چالش های شناختی و گذشته نگر به دنبال کاهش اعتیاد به بازی های برخط و سوء گیری های شناختی باشند.