مقایسه اثر تمرینات ادراک بینایی وابسته و غیر وابسته به حرکت در یکپارچگی دیداری-حرکتی کودکان دارای نقص توجه-بیش فعالی

نتایج پژوهش های پیشین نشان داده است که کودکان دارای نقص توجه - بیش فعالی در مهارت های دیداری - حرکتی دچار مشکلاتی می باشند. بر همین اساس پژوهش حاضر با هدف مقایسه اثر تمرینات ادراک بینایی وابسته و غیروابسته به حرکت در یکپارچگی دیداری - حرکتی کودکان دارای نقص توجه - بیش فعالی انجام گرفت.

این پژوهش نیمه آزمایشی، با طرح پیش آزمون/پس آزمون با دو گروه آزمایش و یک گروه کنترل بود. جامعه آماری کلیه کودکان 4 تا 6 سال شهر تهران در سال 1401 بود که به بیمارستان علی اصغر مراجعه کرده بودند. تعداد 45 نفر از این افراد پس از غربالگری به عنوان نمونه پژوهش انتخاب شدند. آزمودنی ها در سه گروه تمرینات ادراک بینایی وابسته به حرکت و غیر وابسته به حرکت و کنترل تقسیم شدند. گروه های آزمایش به مدت 15 جلسه 45 دقیقه ای تحت آموزش قرار گرفتند، درحالی که افراد گروه کنترل، هیچ گونه مداخله ای دریافت نکردند. همه افراد قبل و پس از آموزش با استفاده از آزمون بندر گشتالت مورد ارزیابی قرار گرفتند. داده ها با استفاده از تحلیل کوواریانس چند متغیری تحلیل شدند.

نتایج نشان داد که آزمودنی های هر دو گروه آزمایش بهبود معناداری در نمره کل یکپارچگی دیداری-حرکتی و همه مولفه های آن در مقایسه با گروه کنترل داشتند. همچنین نتایج نشان داد که آزمودنی های گروه وابسته به حرکت در مقایسه با گروه غیر وابسته به حرکت، بهبود بالاتری در مولفه نسخه برداری و حرکتی به دست آوردند.

براساس نتایج پژوهش حاضر، استفاده از تمرینات ادراک بینایی وابسته و غیروابسته به حرکت می تواند به عنوان یک مداخله موثر برای بهبود یکپارچگی دیداری-حرکتی کودکان دارای نقص توجه -بیش فعالی پیشنهاد شود.