شناسایی تاثیر اجرای برنامه تنظیم خانواده و رابطه آن با بهبود نسبی درمان بر روند زاد و ولد در 100 خانواده هموفیلی در مراجعه کنندگان به بیمارستان شفا اهواز از سال 1380-1350

انتشار جغرافیایی هموفیلی در دنیا به شکل یکسان (1در 10.000 نفر) گزارش شده است بنابراین با جمعیت رو به افزایش کشور بر تعداد آنان روز بروز اضافه خواهد شد، لذا در تمام پهنه کشور انتشار خواهند یافت هر کجا جمعیت بیشتر باشد تعداد آنان فراوان تر خواهد شد. با تصور اینکه امکان سقط تمام پسران هموفیلی قبل از تولد وجود داشته باشد باز هم 50% دختران که ناقل هستند باقی می مانند. چون حدود 30% هموفیلی با جهش جدید متولد می شوند. ینابراین هموفیلی در مقیاس امروز قابل ریشه کنی نیست. مخزن ژنی جامعه باقی می ماند پس فقط می توان در کاهش تعداد کوشید با افزایش کیفیت پیشگیری از تولد و (تنظیم خانواده) سطح سلامت را در جامعه بالا برد. هدف از این مطالعه شناسایی تاثیر اجرای برنامه تنظیم خانواده و همچنین بهبود نسبی درمان این بیماری بر روند زاد و ولد در این خانواده ها است.
برای این منظور در این مطالعه 100 خانواده هموفیلی با 137 کودک مبتلا به هموفیلی در مقابل 534 نفر کودک سالم به عنوان اندکس کنترل استفاده شد.
نتایج این بررسی مقطعی نشان داد که سن 65% بیماران زیر 20 سال است. درصد متوسط فرزندان در خانواده هموفیل 6.7 نفر، تقریبا کمی بیشتر از 3 برابر تعداد متوسط فرزندان تعیین شده مجاز به وسیله WHO است. حداکثر دختران در خانواده 6 نفر و حداکثر فرزندان 10 نفر بوده اند در این سرشماری وقتی که به خانواده های پرجمعیت در چهار دهه گذشته می رسیم هر چه بر تعداد فرزندان افزوده شده بر تعداد دختران ناقل کودکان مبتلا و سقط شده و مرده اضافه گردیده است تنظیم خانواده و فاصله گذاری به نحو احسن و یا به معنی علمی یا منطقی در خانواده های هموفیلی رعایت نشده است.
برای پیشگیری از شیوع تولد کودک هموفیلی آسان ترین، ارزان ترین، موثرترین روش رعایت اصول کلی فاصله گذاری و تنظیم خانواده است که مصوب و مورد قبول سیستم بهداشتی و درمانی جامعه بوده و در سطح فراگیر ملی نیز مورد قبول واقع شده است با توجه به وسعت کشور و مناطق محروم فقط باید حرکت موتور آنرا تنظیم کرد و خانواده های هموفیلی را کارشناسانه در شبکه بهداشتی کشور زیر پوشش تنظیم خانواده مضاعف و خاص برد وگرنه هموفیلی با توجه به امکانات نسبی درمانی موجود به سیر پیشرونده خود ادامه خواهد داد. به علت افزایش تدریجی جمعیت در آینده نگهداری و درمان بیماران نیاز به بودجه های کلان خواهد داشت.