بیع و انتقال مالکیت در بیع در حقوق ایران، کنوانسیون بیع بین المللی 1980 وین و حقوق اروپایی

انتقال مالکیت و توافق طرفین از مباحث مهم حقوقی است که بررسی آن به صورت تطبیقی چندان مورد توجه قرار نگرفته است. هدف مقاله حاضر بررسی توافق طرفین قرارداد بیع در تعیین زمان انتقال مالکیت در حقوق ایران، کنوانسیون بیع بین المللی کالا 1980 وین و حقوق اروپایی است. مقاله حاضر توصیفی تحلیلی بوده و با استفاده از روش کتابخانه ای به بررسی موضوع مورد اشاره پرداخته است . یافته های مقاله بیانگر این امر است که کنوانسیون بیع بین المللی کالا 1980 وین نیز موضوع انتقال مالکیت را به قانون ملی احاله کرده است. باید توجه داشت وظیفه این کنوانسیون تنظیم مقررات یکنواخت برای بیع بین المللی کالا است. بنابراین تصویب آن مقررات به منظور هماهنگ و یکنواخت کردن حقوق تجارت بین المللی یا یک قانون تجارت مدرن بود. در خصوص امکان توافق در مورد زمان انتقال مالکیت باید گفت بر این اساس می توان گفت توافق در تغییر چگونگی انتقال مالکیت به واسطه عقد بیع مخالف دستورات کلی شارع نیست، لذا مورد تایید شارع و داخل در عموم (اوفو بالعقود) و (المومنون عند الشروطهم) و نافذ و لازم الرعایه خواهد بود. مقررات حقوق اروپایی نیز در مورد انتقال مالکیت توافق طرفین را در خصوص زمان انتقال مالکیت در اولویت قرار داده است و در صورت عدم توافق مقرراتی را برای زمان انتقال مالکیت وضع کرده است. به عنوان نتیجه گیری باید گفت که هم در حقوق ایران و هم در مقررات حقوق اروپایی زمان انتقال مالکیت طبق توافق طرفین می تواند تعیین گردد.