مقایسه اثربخشی مداخلات مبتنی بر پذیرش و تعهد(ACT) و رفتار درمانی دیالکتیک(DBT) با و بدون فعالیت ورزشی بر راهبردهای مقابله ای و صبر بیماران وابسته به مواد دارای درد مزمن

عوامل مختلفی از جمله  نوع سبک مقابله ای و صبر می تواند بر مدیریت وابستگی به مواد و درد مزمن موثر باشد. در این مطالعه قصد داریم که اثراستفاده از راهبردهای مقابله ای و صبر را بر کنترل درد مزمن بیماران وابسته به مواد با استفاده از راهبردهای پذیرش و تعهد(ACT) و رفتار درمانی دیالکتیک(DBT)با و بدون فعالیت ورزشی بررسی کنیم.

روش پژوهش نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون، پس آزمون با پیگیری دوماهه و گروه گواه بود. هفتاد و پنج بیمار داوطلب دارای دردمزمن با روش هدفمند وارد پژوهش شده و بطور تصادفی درگروه های(ACT وDBT با و بدون ورزش و گروه کنترل) جای گرفتند. داده ها را با استفاده از پرسشنامه راهبردهای مقابله با درد (روزنشتایل و کیفی، 1983) و پرسشنامه صبر(خرمایی، فرمانی و سلطانی، 1394) جمع آوری کرده و سپس با استفاده از روش های آماری آنکوا، تحلیل واریانس با اندازه گیری مکرر و آزمون تعقیبی بونفرونی در نرم افزار spss نسخه 26 تجزیه و تحلیل کردیم. سطح معناداری آزمونها 05/0 درنظر گرفته شد.

  تحلیل واریانس با اندازه گیریهای مکرر، برای مداخلاتACT وDBT با و بدون ورزش برای اثر درون گروهی (زمان) در سه مرحله ارزیابی در متغیر راهبرهای مقابله با درد  و صبر در سطح (001/0 P≤)، و برای تعامل زمان و گروه نیز در سطح (001/0 P≤) معنادار بود. علاوه بر این بر اساس یافته های آزمون اثر گروه در سه مرحله ارزیابی، تفاوت گروه ها در متغیر راهبرهای مقابله با درد  و صبر در سطح (01/0 P≤) معنادار بوده و در نهایتACT با ورزش نسبت به سایر مداخلات کارآمدی بیشتری برای بهبود راهبردهای مقابله با درد و صبر در سطح (001/0 P≤) را دارا بود.

ازآنجاکه راهبرهای مقابله ای و صبر می تواند به کنترل درد مزمن و بهبودی افراد کمک کند، با توجه به نتایج پژوهش حاضر پیشنهاد می شود که برای بهبود راهبردهای مقابله ای و صبر و کنترل عود در بیماران وابسته به مواد دارای درد مزمن از درمان ACT همراه با ورزش استفاده شود.