مدل یابی خودناتوان سازی براساس دلبستگی به مدرسه بامیانجی گری تنظیم هیجان و سبک زندگی دینی معنوی دردانش اموزان پسر سطح متوسط شهرستان خدابنده

این پژوهش با هدف، مدل یابی خودناتوان سازی براساس دلبستگی به مدرسه بامیانجی گری تنظیم هیجان و سبک زندگی دینی معنوی دردانش اموزان پسر سطح متوسط شهرستان خدابنده انجام شد. روش پژوهش مقطعی از نوع همبستگی است. جامعه آماری پژوهش حاضر شامل کلیه دانش آموزان مقطع دوم متوسطه شهرستان خدابنده در سال تحصیلی 1401-1400 تشکیل دادند، تعداد 420 نفر را روش نمونه گیری تصادفی خوشه ای انتخاب شدند. در این پژوهش از ابزارهای خودناتوان سازی (جونز و رودوالت، 1982)، دلبستگی به مدرسه (موتون و همکاران، 1993) و تنظیم هیجان (گارنفسکی و کرایج، 2006) استفاده شد. به منظور تجزیه وتحلیل داده ها از نرم افزار SPSS-V23 و Lisrel-V8.8 استفاده گردید. همچنین به منظور پاسخگویی به فرضیه های پژوهش از مدل یابی معادلات ساختاری استفاده شد. یافته های پژوهش نشان داد که مدل از برازش مناسبی برخوردار است. نتایج نشان داد خودناتوان سازی بر اساس دلبستگی به مدرسه با میانجی گری تنظیم شناختی هیجان در دانش آموزان پسر مقطع متوسطه دوم شهرستان خدابنده از برازش مطلوبی برخوردار است. به طور کلی نتایج حاکی از اهمیت نقش متغیرهای دلبستگی به مدرسه و تنظیم شناختی هیجان در پیش بینی خودناتوان سازی تحصیلی بود. بنابراین چنان چه با استفاده از روش های آموزشی بتوان میزان دلبستگی به مدرسه و تنظیم شناختی هیجان را افزایش داد می توان سطح خودناتوان سازی تحصیلی را به میزان قابل ملاحظه ای پایین آورد. لذا توجه به متغیرهای مذکور در پیشگیری و طراحی درمان های مناسب تر به پژوهشگران و درمانگران یاری می رساند.