بررسی عوامل موثر بر رفتارهای پیشگیری کننده از تب مالت در روستاییان با استفاده از نظریه شناختی اجتماعی

تب مالت یک بیماری با درگیری چند ارگان است. این بیماری در صورت عدم تشخیص و درمان به موقع به سمت یک بیماری مزمن و ناتوان کننده پیشرفت می نماید. مطالعه حاضر با هدف تعیین عوامل موثر بر رفتارهای پیشگیری کننده از تب مالت با استفاده از نظریه شناختی اجتماعی انجام شد.                                                

این مطالعه یک پژوهش مقطعی می باشد که بر روی  100 نفراز ساکنین روستایی تحت پوشش دانشگاه علوم پزشکی مشهد در سال 1399 انجام شد. نمونه ها با استفاده از روش نمونه گیری تصادفی دو مرحله ای انتخاب شدند. جمع آوری داده ها توسط پرسشنامه محقق ساخته که شامل اطلاعات جمعیت شناختی، سازه های مدل شناختی- اجتماعی و رفتار بود، انجام گرفت. تحلیل های آماری با نرم افزار SPSS نسخه 16 انجام گرفت.

میانگین سنی 70/9 ± 19/35 سال می باشد، 82 درصد از افراد شرکت کننده زن، 93 درصد دارای تحصیلات دیپلم و زیر دیپلم ، 87  درصد  متاهل و 78 درصد زنان خانه دار بودند. بجز سازه درک موقعیت، بین سایر سازه ها و رفتار پیشگیرانه از تب مالت همبستگی مثبت و معنی داری مشاده شد.  نتایج مدل رگرسیونی نشان داد پیش گویی کنندهای رفتار پیشگیرانه از تب مالت شامل سازه های آگاهی، انتظار پیامد، ارزش پیامد، درک موقعیت، خودکارآمدی، خودکارآمدی بر غلبه بر موانع، خود تنظیمی و سازگاری عاطفی می باشد(05/0 > P).  

هر چه میزان آگاهی، انتظار پیامد، ارزش پیامد، درک موقعیت، خودکارآمدی، خودکارآمدی بر غلبه بر موانع، خود تنظیمی و سازگاری عاطفی بیشتر باشد رفتار پیشگیرانه از ابتلا به تب مالت هم بیشتر خواهد بود. اجرای آموزش های پیشگیرانه از تب مالت مبتنی بر تیوری شناختی اجتماعی توصیه می گردد.