اپیدمیولوژی مولکولی، عوامل خطر مرتبط و فیلوژنی تیلریا آنولاتا آلوده کننده گاومیش ها و گاوهای مناطق مختلف کشاورزی-اقلیمی پنجاب، پاکستان

پیشینه: 

تیلریوز حاره ای شایع ترین بیماری ناشی از تک یاخته های خونی در پاکستان است.

هدف از مطالعه حاضر بررسی اپیدمیولوژی و رابطه تکاملی تیلریا آنولاتا آلوده کننده گاومیش ها و گاوهای مناطق مختلف کشاورزی-اقلیمی پنجاب پاکستان بود.

800 نمونه خون از گاوها (480 نمونه) و گاومیش های (320 نمونه) بدون علامت مناطق سرگودها (400 نمونه) و مولتان (400 نمونه) با روش نمونه گیری چند مرحله ای جمع آوری شد. نمونه ها با روش ارزیابی میکروسکوپی اسمیر خونی و واکنش زنجیره ای پلیمراز برای ژن سیتوکروم بی بررسی شدند. 20 نمونه از شوراهای اتحادیه هر منطقه جمع آوری شد.

شیوع کلی تیلریا آنولاتا در جمعیت مورد مطالعه 9% و 13/17% بود که به ترتیب با استفاده از آنالیز اسمیر خون و واکنش زنجیره ای پلیمراز به دست آمد. درصد مثبت بودن بیماری در گاو و گاومیش به ترتیب با غربالگری اسمیر خون 21/10% و 42/20% و با روش واکنش زنجیره ای پلیمراز 19/7% و 19/12% گزارش گردید. شیوع کلی در مناطق سرگودها و مولتان نیز به ترتیب 19% و 25/15% با روش PCR تعیین شد. عدم حضور طیور در مناطق روستایی، آلودگی به کنه و سابقه بیماری های قابل انتقال از طریق کنه در گاوها تاثیر معنی داری داشتند. در حالی که آلودگی به کنه و سن، عوامل مهم آماری تعیین کننده بیماری در گاومیش ها بودند. تجزیه و تحلیل تکاملی ژن سیتوکروم بی نشان داد که جدایه پاکستانی آلوده کننده گاومیش ها به جدایه های ایران، هند، مصر و سودان شباهت دارد. جدایه گاوها از نظر ژنتیکی به نمونه های پاکستان، هند، ایران، عراق و ترکیه نزدیک است.

عوامل زیستی و غیرزیستی در بروز بیماری نقش دارند. مطالعه حاضر به طراحی استراتژی های کنترل برای جلوگیری از زیان های اقتصادی قابل توجه کمک خواهد کرد.