رابطه احساس تنهایی، منبع کنترل و عدم تحمل ابهام با اضطراب مرگ سالمندان در دوران بیماری کووید-19

بیماری کرونا به عنوان یک همه گیری جهانی می تواند باعث اختلالات گسترده و جبران ناپذیر در حوزه سلامت فردی و اجتماعی شود و یکی از گروه های سنی که کمتر به آنها توجه می شود اما بیشتر در معرض خطرند، سالمندان هستند. این همه گیری، افراد سالمند را از جنبه های مختلف مانند ترس از ابتلا به ویروس و ترس از مرگ تحت تاثیر قرار می دهد. مطالعه حاضر با هدف تعیین رابطه احساس تنهایی، منبع کنترل و عدم تحمل ابهام با اضطراب مرگ سالمندان در دوران بیماری کووید-19 انجام شد.

در این مطالعه مقطعی تحلیلی، 309 نفر از سالمندان شهرستان اسلام آباد غرب در سال 1401 بررسی شدند. آزمودنی ها به روش تصادفی خوشه ای انتخاب و اطلاعات با استفاده از پرسش نامه ها شامل متغیرهای جمعیت شناختی، احساس تنهایی، منبع کنترل، عدم تحمل ابهام و اضطراب مرگ جمع آوری شد. داده ها پس از جمع آوری با استفاده از رگرسیون لوجستیک تجزیه و تحلیل آماری شدند.

بر اساس نتایج حاصل از تحلیل ها، میانگین سنی شرکت کنندگان 28/6±69/70 سال بود. شیوع اضطراب مرگ 20/71 درصد بود. بین احساس تنهایی، عدم تحمل ابهام و جنسیت با اضطراب مرگ ارتباط آماری معنی داری وجود دارد. نتایج تحلیل رگرسیون نشان داد احساس تنهایی، منبع کنترل بیرونی، عدم تحمل ابهام بالا و جنس به طور معنی داری اضطراب مرگ در سالمندان را پیش بینی می کنند.

با توجه به یافته ها، بیش از نیمی از سالمندان اضطراب مرگ دارند. احساس تنهایی، منبع کنترل و عدم تحمل ابهام نقش مهمی در اضطراب مرگ سالمندان دارند. بنابراین، با طراحی مداخلات روان شناختی بر اساس احساس تنهایی، منبع کنترل از بیرونی به درونی، عدم تحمل ابهام از بالا به پایین، سلامت اضطراب مرگ را می توان بهبود بخشید.

پیامدهای عملی: 

به دلیل این که اضطراب مرگ سازه ای چند بعدی است و بر بسیاری از جنبه های زندگی سالمندان تاثیر گذاشته و از شایع ترین موضوعات سلامت روان سالمندان است بنابراین بررسی عوامل موثر بر ایجاد آن اهمیت دارد تا بتوان با شناخت عوامل و پیامدهای خطر آن گامی موثر جهت ارتقای سلامت روان سالمندان برداشت.