بررسی نقش هوش اخلاقی و تحمل پریشانی در پیش بینی تاب آوری دانشجویان در ایام کرونا

بررسی عوامل موثر در ارتقای تاب آوری یکی از اهداف روان شناسی مثبت است. بنابراین هدف پژوهش حاضر تعیین نقش هوش اخلاقی و تحمل پریشانی در پیش بینی تاب آوری دانشجویان در ایام کرونا بود.

پژوهش حاضر از نوع مطالعات توصیفی همبستگی بود. جامعه آماری پژوهش شامل تمامی دانشجویان پسر دانشگاه فرهنگیان پردیس شهید باهنر بیرجند در سال تحصیلی 1400-1399 بودند، 260 نفر به روش نمونه گیری در دسترس که داوطلب مشارکت در پژوهش بودند، انتخاب و به صورت اینترنتی به پرسشنامه هوش اخلاقی لنیک و کیل (2007)، تحمل پریشانی سیمون و گاهر (2005 م.) و تاب آوری کونور و دیویدسون (2003 م.) پاسخ دادند. برای تحلیل داده ها از آزمون همبستگی پیرسون و رگرسیون چندگانه با نرم افزار SPSS 24 استفاده شد. ملاحظات اخلاقی: این پژوهش با رعایت اصول اخلاقی هلسینگی، رضایت آگاهانه و تاییدیه کد اخلاق انجام شد.

نتایج نشان داد همبستگی مستقیم و معنی داری بین تحمل پریشانی (611/0- =r) و هوش اخلاقی (613/0- =r) با تاب آوری وجود داشت (01/0>P)، همچنین نتایج نشان داد تحمل پریشانی (6/37 درصد) و هوش اخلاقی (1/45 درصد) واریانس تاب آوری را پیش بینی می کنند.

با توجه به نتایج پژوهش، با افزایش تحمل پریشانی و ارتقای هوش اخلاقی و ابعاد آن ها، می توان تاب آوری دانشجویان را در دوران کرونا افزایش داد. بنابراین در برنامه های مبتنی بر ارتقای سلامت، توجه بیشتر به تحمل پریشانی، هوش اخلاقی و ارتقای آن در دانشجویان ضروری به نظر می رسد.