بررسی تاثیر افزودن نوروفیدبک به درمان انتخابی (درمان شناختی-رفتاری و دارودرمانی) بر باورهای وسواسی و طرحواره های ناسازگار اولیه بیماران مبتلا به اختلال وسواس فکری-اجباری

این مطالعه با هدف بررسی اثرات افزودن درمان نوروفیدبک (NFT) به مصرف دارو (مهارکننده های انتخابی بازجذب سروتونین (SSRIs) و درمان شناختی رفتاری (CBT)) بر وسواس فکری و طرحواره های ناسازگار اولیه (EMS)  در بیماران مبتلا به اختلال وسواس فکری- اجباری (OCD) انجام شد. 

در این کارآزمایی بالینی که در سال 1398 در شهر مشهد انجام شد، 10 بیمار مبتلا به OCD با روش نمونه گیری هدفمند انتخاب شدند. آنها به طور تصادفی به دو گروه مساوی (گروه 1: NFT + SSRIs + CBT، گروه 2: SSRIs + CBT) تقسیم شدند. آنها با استفاده از پرسشنامه باورهای وسواسی (OBQ) و پرسشنامه طرحواره یانگ-فرم  (YSQ) قبل از مداخله، در جلسه هشتم، پس از درمان و یک پیگیری دو ماهه مورد ارزیابی قرار گرفتند. برای تجزیه و تحلیل آماری از آزمون های ANOVA با اندازه گیری های مکرر استفاده شد. 

اثر مداخله زمان × برای هر پانزده EMS (P<0.05) و سه OB (P<0.05) معنی دار بود. با این حال، تعامل زمان × شرایط برای باور برآورد مسیولیت/تهدید (P<0.05) و رهاشدگی، نقص/شرم، درگیر شدن/خود توسعه نیافته، عدم کنترل خود/خود انضباط کافی، بی اعتمادی/سوءاستفاده، انقیاد و اجتماعی دیده شده است. انزوا/بیگانگی و طرحواره های استانداردهای بی امان (P<0.05). ما هیچ تفاوت معنی داری بین گروه های درمانی در EMS و OB پیدا نکردیم. 

نتایج نشان داد که هر دو طرح درمانی در کاهش باورهای وسواسی و طرحواره های ناسازگار اولیه موثر هستند. با این حال، افزودن نوروفیدبک به درمان استاندارد منجر به تفاوت های قابل توجهی در کاهش باورهای وسواسی و طرحواره های ناسازگار اولیه در بیماران مبتلا به اختلال وسواس فکری-اجباری نشده است.