اهمیت پروبیوتیک های گیاهی در کشاورزی پایدار: چالش ها و راهکارها

برای حرکت بسوی کشاورزی مولد و سالم باید افزون بر تولید خوراک سالم، همزمان از یکپارچگی محیط زیست برای نسل های آینده محافظت شود. برخی از میکروارگانیسم ها در خاک با سازوکارهایی مانند جذب و افزایش حلالیت مواد معدنی، کنترل زیستی بیمارگرهای گیاهی و حفاظت از تنش های نازیوا، موجب افزایش رشد گیاه می شوند. آن ها همچنین موجب بهبود کیفیت مواد گیاهی می شوند. این میکروارگانیسم ها که به نام پروبیوتیک گیاهی شناخته می شوند، می توانند به عنوان حاصلخیزکنندهای زیستی در تولید محصول های گیاهی به کار روند. پروبیوتیک های گیاهی با هر سیستم کشاورزی از جمله سیستم ارگانیک سازگار هستند و در حفاظت از محیط زیست، کاهش نیاز به مصرف سم های شیمیایی، حفظ و اصلاح ساختار خاک و تولید غذای مورد نیاز برای جمعیت رو به افزایش جهان نقش ویژه ای دارند. آگاهی و درک بهتر از عملکردهای پروبیوتیک های گیاهی به پذیرش سریع سودمندی ها و کاربرد این میکروارگانیسم ها انجامیده و قابلیتی برای چیرگی بر دشواری های پذیرش این فرآیند مدیریتی ایجاد می دهند. برخی از راهکارها برای سرعت بخشیدن به پذیرش این موضوع عبارتند از افزایش آموزش و آگاهی کشاورزان و بهره وران کشاورزی در زمینه نمونه های کاربردی موفق؛ نشان دادن سودمندی های مادی و محیط زیستی کنترل زیستی نسبت به کنترل شیمیایی و همچنین، سیاست ها و تشویق کاربرد پروبیوتیک های گیاهی از راه حمایت های دولتی و خصوصی. در مقاله حاضر، افزون بر پرداختن به اهمیت پروبیوتیک های گیاهی و کاربرد آن ها برای رسیدن به سیستم کشاورزی سازگار با محیط زیست و پایدار، به چالش های پیش رو در زمینه کاربرد این شیوه مدیریتی و راهکارهای رفع این چالش ها نیز پرداخته شده است.