بررسی تفاوتهای فارسی گفتاری و نوشتاری فارسی آموزان خارجی برمبنای نظریه پردازش درون داد

تمایز گفتار و نوشتار به عنوان دو گونه ی کاربردی زبان، حوزه ای بحث برانگیز در تحقیقات زبان شناسی نوین است. زبان فارسی از این منظر به دلیل اختلاف قابل توجه بین گونه های گفتاری و نوشتاری می تواند از پیچیدگی های خاصی در امر آموزش، به خصوص در ارتباط با غیرفارسی زبان ها برخوردار باشد. از این رو، در این پژوهش برآنیم به بررسی میزان استفاده از صورت های گفتاری در تولیدات فارسی آموزان خارجی بپردازیم و به دنبال آگاهی از این مطلب هستیم که زبان آموزان بدون دریافت آموزش مستقیم فارسی گفتاری و تنها با اتکا به محیط بومی که در آن قرار دارند تا چه اندازه می توانند از صورت های گفتاری به درستی در تولیدات خود استفاده کنند و آیا این تولیدات تابع الگوی خاصی هستند یا خیر. نمونه های این تحقیق از برون داد گفتاری و نوشتاری فارسی آموزان موسسه ی دهخدا در سطح میانی جمع آوری شده است. نتایج تحقیق بیانگر آن است که زبان آموزان با وجود این که در محیط آموزشی خود در موسسه ی دهخدا تنها به روش دانشگاهی و با تمرکز بر مهارت های خواندن و دستور آموزش دیده بودند، بدون برخورداری از آموزش مستقیم فارسی گفتاری و تنها با اتکا به محیط زبان بومی که در آن حضور داشته اند، توانسته اند به تولید فارسی گفتاری بپردازند. و دیگر این که صورت های گفتاری درست بیشتر به حوزه ی واژگان تعلق دارند تا دستور. شایان ذکر است که در تبیین داده های این پژوهش از نظریه ی پردازش درون داد به طور عام و اصل تقدم واژه های محتوایی به طور خاص استفاده شده است. بررسی داده ها نمایانگر این مطلب است که مطابق این نظریه، تولیدات از الگوی خاصی پیروی می کنند.