ارزیابی تاب آوری زیرساخت های حمل ونقل در کلان شهر تهران مطالعه موردی: محلات نواحی دو (منطقه 9)، چهار (منطقه 6) و پنج (منطقه 1)

روند توسعه شهری در طی دهه های اخیر بسیار شدت یافته و انطباق محیط ساخته شده و زیرساخت های حیاتی برای افزایش تاب آوری آنها موردنیاز است. یکی از مهم ترین این عناصر، زیرساخت های حمل ونقل هستند که پرداختن به تاب آوری این زیرساخت ها به عنوان رویکردی راهبردی از اهمیت خاصی برخوردار است. ازاین رو، در این پژوهش به تبیین تاب آوری زیرساخت های حمل ونقل محلات نواحی دو (منطقه 9)، چهار (منطقه 6) و پنج (منطقه 1) کلان شهر تهران پرداخته شد. به این منظور 6 شاخص تراکم جمعیتی، بافت محلات، الگو طراحی محلات، قرارگیری بر گسل، محصوریت، عرض معبر با استفاده از روش تحلیل شبکه ای (ANP) به جهت ارزیابی تاب آوری زیرساخت های حمل ونقل محلات، وزن دهی و طبقه بندی شدند. نتایج این تحقیق نشان داد که تاب آوری زیرساخت های حمل ونقل محله کاشانک بیشترین امتیاز (89/4) و محله مهرآباد جنوبی کمترین امتیاز (92/2) را درمجموع بررسی شاخص ها کسب کردند که این موضوع نشانگر مطلوبیت بهتر و تاب آورتر بودن زیرساخت های حمل ونقل محله کاشانک نسبت به بقیه محلات و در مقابل لزوم توجه بیشتر بر زیرساخت های حمل ونقل محله مهرآباد جنوبی و توانمندسازی آنها است.