اثربخشی مداخله درمانی مبتنی بر توان بخشی شناختی بر حافظه فعال و سرعت پردازش دانش آموزان مبتلا به اختلال یادگیری خاص

پژوهش حاضر با هدف بررسی اثر بخشی مداخله درمانی مبتنی بر توان بخشی شناختی بر حافظه فعال و سرعت پردازش دانش-آموزان مبتلا به اختلال یادگیری خاص صورت گرفت.

روش تحقیق نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون-پس آزمون و گروه کنترل بود. جامعه آماری شامل دانش آموزان دختر و پسر مقطع ابتدایی دارای اختلال یادگیری شهرستان تنکابن که در سال تحصیلی 99-98 به مرکز اختلال یادگیری سلامت آن شهرستان مراجعه کردند، بود. روش نمونه گیری این پژوهش در دسترس بود که بعد از انتخاب 30 نفر به صورت تصادفی به دو گروه آزمایش و گروه گواه گمارش گشتند. ابزارگردآوری داده ها مصاحبه بالینی و مقیاس هوشی وکسلر 4 (2003) بود. جهت تحلیل داده از تحلیل واریانس تک متغیره استفاده گردید. آزمون های فوق با استفاده از نسخه 22 نرم افزار SPSS انجام شد.

نتایج حاصل از تحقیق نشان داد که درمان مبتنی بر توان بخشی شناختی بر حافظه فعال و سرعت پردازش دانش آموزان مبتلا به اختلال یادگیری خاص تاثیر مثبت و معنادار داشت.

برای بهبود حافظه فعال و سرعت پردازش دانش آموزان مبتلا به اختلال یادگیری خاص پیشنهاد می شود از درمان مبتنی بر توان بخشی شناختی استفاده شود.