اثر بخشی مداخلات زود هنگام مدل دنور- والدین بر بهبود نیم رخ تحولی در کودکان دارای اختلال طیف اتیسم: یک مطالعه موردی

سال های اولیه زندگی در مداخلات و پیشرفت کودکان اتیسم، اهمیت فراوانی دارد و بررسی نقش والدین در این زمینه ضروری به نظر می رسد. مطالعه حاضر با هدف تعیین میزان اثربخشی مداخلات زود هنگام مدل دنور- والدین بر بهبود نیم رخ تحولی در کودکان دارای اختلال طیف اتیسم انجام گرفته است.

پژوهش حاضر از نوع کاربردی با روش طرح های تک آزمودنی نوع AB و جامعه آماری کودکان دارای اختلال طیف اتیسم در شهرستان ماهشهر بودند که از بین آنها 3 کودک اتیسم با روش نمونه گیری هدفمند انتخاب شدند و والدین در 12 جلسه انفرادی و 1 ساعت در هفته، مداخلات زودهنگام مدل دنور- والدین را آموزش دیدند. ارزیابی در 7 مرحله با پرسش نامه سنین و مراحل رشد ویرایش سوم (ASQ3) انجام و برای تحلیل داده ها از آمار توصیفی، تحلیل دیداری با محاسبه درصد داده های ناهمپوش (PND) و همپوش (POD) و مقایسه نمودارها استفاده گردید.

نتایج تحلیل دیداری نشان داد که استفاده از مداخلات زود هنگام مدل دنور- والدین باعث افزایش نمرات در زیرمقیاس های نیم رخ تحولی در آزمودنی ها، با میزان 100 درصد داده های ناهمپوش (PND) و0 درصد داده های همپوش (POD) گردیده است و روند افزایشی نمرات حوزه های گوناگون رشد تا مرحله پیگیری ادامه داشته است. 

اجرای مداخلات زود هنگام مدل دنور- والدین می تواند منجر به بهبود حوزه های تحولی در کودکان دارای اختلال طیف اتیسم گردد و والدین نقش برجسته ای در این فرایند دارند بنابراین به نظر می رسد که با واردن کردن و مشارکت فعال والدین در روند مداخلاتی، می توان گامی مهم در راستای بهبود تاخیرهای تحولی در کودکان اتیسم برداشت.