اثر تمرین مشاهده ای بر دقت پیش بینی و رفتار جستجوی بینایی بازیکنان هندبال در موقعیت های دفاع هندبال

هدف از این پژوهش بررسی اثر تمرین مشاهده ای بر پیش بینی و رفتار جستجوی بینایی در بازیکنان هندبال، در موقعیت های دفاع هندبال، بود. شرکت کنندگان 23 بازیکن مرد هندبالیست با دامنه سنی 19- 16 عضو تیم های ملی جوانان و پیشگامان اصفهان بودند. بازیکنان کلیپ هایی از موقعیت های دفاع هندبال، با استفاده از عینک ردیاب بینایی مشاهده کردند. پیش بینی خود را در مورد نتیجه موقعیت توپ طی پیش آزمون به صورت شفاهی بیان کردند. بازیکنان، در دو گروه رفتار خیرگی که تحت تمرین مشاهده ای (مشاهده کلیپ های خروجی عینک ردیاب بینایی) و گروه مشاهده که تنها کلیپ های هندبال را مشاهده کردند، قرار گرفتند. سپس از دو گروه بعد از 10 جلسه 45 دقیقه ای پس آزمون گرفته شد. نتایج حاصل از تحلیل واریانس مرکب عاملی با فرض کرویت موخلی نشان داد که، دقت پیش بینی و رفتار جستجوی بینایی گروه رفتارخیرگی در پس آزمون به طور معنی داری بهتر از گروه مشاهده بود. هندبالیست های مدافع در موقعیت دفاع 3×3 نسبت به دو موقعیت دیگر (2×2، 1×1)، برای پیش بینی و تشخیص الگوی بازیکن مهاجم بر اطلاعات زمینه ای و کینماتیک بازیکن مهاجم، تمرکز کردند.