اثرات ضد مایکوباکتریوم توبرکلوزیس گیاهان دارویی بومی در ایران: یک مرور سیستماتیک کوتاه

ظهور مقاومت دارویی در مایکوباکتریوم توبرکلوزیس یک چالش بزرگ در درمان و کنترل سل است. علاوه بر این، مقاومت چند دارویی (MDR) و به طور گسترده تر، مقاومت دارویی (XDR) درمان با آنتی بیوتیک های رایج را مختل کرده است. بنابراین، یک داروی گیاهی حاوی قابلیت ضد میکروبی می تواند جایگزین مناسبی برای داروهای ضد سل باشد. در این مطالعه اثر گیاهان بومی در ایران به عنوان داروهای ضد مایکوباکتریوم توبرکلوزیس بررسی شد. در این تجزیه و تحلیل سیستماتیک، کلمات کلیدی شامل گیاهان دارویی، عفونت مایکوباکتریوم توبرکلوزیس، بیماری مایکوباکتریوم توبرکلوزیس، MTB، اسانس ها و عصاره ها در Science Direct، Scopus، PubMed، Ovid، Cochrane، پایگاه اطلاعات علمی(SID)، ایران مدکس، ایران Doc، Magiran و Google Scholar جست و جو شد، که در آن مقالات منتشر شده از سال 2000 تا 2020 در نظر گرفته شده است. نتایج نشان داد که گیاهان بومی ایران مانند اسپند، لیمو مرکبات، Humulus lupulus، Capparis spinosa، Thymus vulgaris، Pulicaria gnaphalodes، Perovskia abrotanoides، Peganum harmala، Punica granatum Digitalis sp.، Rosa canina، Berberis vulgaris، Menthae. spp، Hypericum perforatum، Humulus lupulus، Trachyspermum copticum، Pelargonium graveolens، Levisticum officinale و Dracocephalum kotschyi همگی آنتی باکتری های موثری در برابر عفونت مایکوباکتریایی بین 0.5 میکروگرم تا 200 میلی گرم بودند. نشان داده شد که تیموس ولگاریس نسبت به سایر عوامل ضد باکتریایی مانند استرپتومایسین، سیکلوسرین ایزونیازید و اتامبوتول (0.5-40 میکروگرم در میلی لیتر) موثرتر است. داروهای گیاهی ممکن است یک گزینه درمانی موثر برای سل مقاوم به آنتی بیوتیک باشد. اثرات نامطلوب بالقوه و خواص ضد باکتریایی همراه با تداخلات هم افزایی احتمالی با سایر گیاهان و داروها نیازمند مطالعات بیشتر برای روشن شدن است.