ارائه الگوی کاربردی برای دانش آموزان متوسطه اول در زمینه تربیت اخلاقی با تاکید بر واکاوی انتقادی به رویکردهای سنتی و مدرن

تربیت اخلاقی از مباحث چالش برانگیز در جهان امروز و هزاره سوم است.از یک سو نقد و نفی تمامی انگاره های متافیزیکی و سنتی مبانی اخلاق، زمینه برای طرح این موضوع برای تربیت نسل های انسانی سخت نموده است و از سوی دیگر،ناهنجاری ها و چالش-های مهلک عصر کنونی جوامع بشری، ضرورت این مهم را دوباره طرح کرده است.   هدف این مقاله،واکاوی انتقادی پ رویکردهای سنتی و مدرن اخلاقی و در نهایت ارائه یک رویکرد ترکیبی برای تربیت اخلاقی به جهت ارائه یک الگوی کاربردی برای دانش-آموزان دوره متوسطه ایرانی بود. این پژوهش از نظر روش، توصیفی، از نظر هدف،کاربردی و از نظر ماهیت و نوع داده ها، در زمره تحقیقات «کیفی» از نوع «گراندد تئوری» است و جامعه آماری، خبرگان و متخصصان امر آموزش و تعلیم تربیت بوده که با روش نمونه گیری «اشباع نظری»، با 15 نفر مصاحبه شد.آنچه به عنوان داده های حاصل از مصاحبه به عنوان نتیجه پژوهش استنتاج می شود، تئوری بومی در زمینه الگوی کاربردی برای تربیت اخلاقی دانش آموزان دوره متوسط بود که برای تحقق آن تاکید بر پنج بخش یعنی «مقوله محوری: کیفیت مداری در نظام تربیتی»،« شرایط علی: مدیریت راهبردی نظام آموزش رسمی»، «راهکارهای پیشنهادی برای طراحی نظام تربیت اخلاقی: ترویج روحیه مشارکت و استقلال طلبی فکری دانش آموزان»، «شرایط مداخله گر:  چالشهای نظام آموزش رسمی در زمینه اخلاق که عبارت است از مقوله عدم اثربخشی برنامه های تربیتی در نظام آموزش رسمی و مقوله ساختار کلان و سطح نهادی آموزش رسمی» و در نهایت«بستر حاکم: زیرساختها که شامل منابع مالی و منابع انسانی» بر روی آنان تاکید شده است.