اثربخشی روان درمانی معنوی-مذهبی بر امنیت روانی و سازگاری زناشویی دانشجویان متاهل

سازگاری زناشویی یکی از مهم ترین عوامل در تعیین ثبات و دوام رابطه زناشویی است، بنابراین مطالعه حاضر باهدف تعیین اثربخشی روان درمانی معنوی-مذهبی بر امنیت روانی و سازگاری زناشویی دانشجویان متاهل انجام شد.

پژوهش حاضر نیمه آزمایشی از نوع پیش آزمون-پس آزمون همراه با گروه گواه بود، جامعه پژوهش شامل تمامی دانشجویان متاهل زن و مرد دانشگاه آزاد رودهن در سال تحصیلی 1402-1401 بودند. از جامعه موردپژوهش 30 نفر به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند و به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش و گواه قرار داده شدند. ابزار گردآوری اطلاعات شامل پرسش نامه های امنیت روانی مازلو (1952) و سازگاری زناشویی لاک و والاس (1959) بود. گروه آزمایش به مدت 10 جلسه، هفته ای دو جلسه 90 دقیقه ای آموزش روان درمانی معنوی- مذهبی تشکیل گردید؛ اما در این مدت برای گروه گواه هیچ آموزشی برگزار نشد و در لیست انتظار بودند. جهت تحلیل داده ها از آزمون تحلیل کوواریانس تک متغیره با نرم افزار SPSS نسخه 24 استفاده شد.

بر اساس مقایسه پیش آزمون و پس آزمون دو گروه یافته ها نشان داد که روان درمانی معنوی-مذهبی تاثیر معناداری بر امنیت روانی و سازگاری زناشویی دانشجویان متاهل داشت (01/0 ≥ P).

روان درمانی معنوی-مذهبی می تواند منجر به بهبود امنیت روانی و سازگاری زناشویی دانشجویان متاهل گردد.