تاثیر سلامت روان و انسجام روابط خانوادگی بر گرایش به خودکشی سربازان: ارزیابی نقش میانجی عوامل سازمانی

خودکشی سربازان، نوعی آسیب چندبعدی، رفتاری است که عوامل متعددی در بروز آن دخیل هستند. پژوهش حاضر با هدف تبیین روابط ساختاری بین سلامت روان و انسجام روابط خانوادگی با واسطه عوامل سازمانی بر گرایش به خودکشی سربازان انجام پذیرفت.

این پژوهش از نوع مطالعات همبستگی و توصیفی- تحلیلی است.جامعه شامل کلیه سربازان مشغول به خدمت نیروی انتظامی ایران1400-1401می باشد با نمونه گیری تصادفی ساده همراه با خوشه ای چند مرحله ای طبق فرمول کوکران به حجم 1000 نفر میباشند. داده ها از پرسشنامه های سلامت روانی 28- GHQ گلدبرگ و هیلر (1979)، تمایل به خودکشی جوینر و همکاران (2009)، انسجام خانوادگی موس (2009) و پرسشنامه محقق ساخته عوامل سازمانی بدست آمد و روش مدل تحلیل عاملی تاییدی جهت بررسی مدل پیش فرض توسط Spss16 و Amos24 انجام گردید. 

مدل پیشنهادی برازش قابل قبولی دارد. سلامت روان (B=-0/227,P=0/022) انسجام روابط خانوادگی (B=-0/157,P =0/001) بر گرایش به خودکشی با میانجیگری عوامل سازمانی، دارای رابطه معکوس معنادار می باشند. متغیرهای سلامت روانی، انسجام خانوادگی و عوامل سازمانی همزمان قادر به تبیین 25/3 درصد از واریانس گرایش به خودکشی و سلامت روانی و انسجام خانوادگی قادر به تبیین 16/2درصد از عوامل سازمانی هستند.

سلامت روان و انسجام روابط خانوادگی تقویت شده با واسطه عوامل سازمانی مثبت به درک صحیح از شرایط خدمت منجر شده و سبب کاهش گرایش به خودکشی بین سربازان می شود.