مقایسه تشخیصی بالینی با تشخیص میکروسکوپی بیماری تریکومونیازیس در مراجعه کنندگان به درمانگاه زنان شهر یاسوج

تریکومونیازیس یک بیماری تک یاخته ای است که به وسیله انگل تریکوموناس واژینالیس ایجاد می شود و شایعترین علت بیماری های منتقل شده از راه جنسی غیرویروسی و سومین علت شایع واژینیت است که سالانه حدود میلیون ها نفر از مراجعین به درمانگاه زنان را تشکیل می دهد. مساله مهمی که در مورد این تک یاخته وجود دارد، تشخیص موارد علامت دار و درمان آنها و شریک جنسی شان برای جلوگیری از انتشار و مزمن شدن آن است. ساده ترین روش تشخیص آلودگی به این انگل مطالعه میکروسکوپی نمونه واژینال می باشد. با توجه به تشخیص موارد علامت دار تنها بر اساس مشاهدات بالینی، در این مطالعه تشخیص بالینی و تشخیص میکروسکوپی بیماری تریکومونیازیس در زنان مراجعه کننده به درمانگاه زنان شهر یاسوج مقایسه شده است.
در این مطالعه توصیفی - تحلیلی از بین زنان مراجعه کننده به درمانگاه زنان شهر یاسوج در سال 1383 که دارای علایم بالینی واژینیت بودند (63 مورد) با استفاده از سواپ، نمونه واژینال گرفته شد و پس از قرار دادن در محلول قندی نمکی به آزمایشگاه منتقل گردید. سپس گسترش مرطوب تهیه شد و نتایج حاصل از تشخیص بالینی و تشخیص میکروسکوپی با مشخصات فردی شامل سن، روش جلوگیری، علایم بالینی، نوع و رنگ ترشحات به وسیله نرم افزار آماری SPSS و آزمون مجذور کای مورد تجزیه و تحلیل آماری قرار گرفتند.
از 63 بیماری که ترشحات واژن آنها بررسی شد 12 مورد (04/19درصد) در معاینه بالینی و 27 مورد (9/42درصد) با استفاده از مشاهده مستقیم میکروسکوپی از لحاظ عفونت تریکوموناس مثبت بودند. از 27 مورد اخیر، 10 مورد آن به وسیله مشاهده بالینی نیز تریکومونیازیس بودند و 17 مورد دیگر به عنوان سایر عفونت های واژن تشخیص داده شدند.
بین تشخیص بالینی و تشخیص میکروسکوپی تریکومونیازیس از نظر آماری تفاوت معنی داری وجود داشت(05/0 p<). بین علایم بالینی و تشخیص تریکومونیازیس تفاوت معنی داری دیده نشد، بنابراین از علایم بالینی به تنهایی نمی توان در تشخیص واژینیت تریکوموناسی استفاده نمود و در صورت تکیه بر علایم بالینی در تشخیص تریکومونیازیس بیش از 60درصد موارد مثبت تشخیص داده نمی شوند که در نتیجه مورد درمان غیر ضروری یا غیر کافی قرار می گیرند.