اثربخشی درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد بر ابراز هیجانی و نوسانات خلقی زوجین دارای تعارض زناشویی

هدف پژوهش حاضر بررسی اثربخشی درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد بر نوسانات خلقی و ابراز هیجانی زوجین دارای تعارض زناشویی بود.

پژوهش حاضر از نوع نیمه آزمایشی به صورت پیش آزمون- پس آزمون با گروه کنترل بود. جامعه آماری این پژوهش را تمامی زوجین دارای تعارض زناشویی مراجعه کننده به کلینیک های مشاوره و خانواده درمانی فرامهر، مسیر آرامش و یاشام شهر تبریز تشکیل دادند. نمونه پژوهش شامل 30 زوج دارای تعارض زناشویی بود که به صورت نمونه گیری هدفمند و داشتن ملاک های ورود- خروج از میان جامعه آماری انتخاب شدند. برای جمع آوری داده ها از پرسش نامه های ابرازگری هیجانی کینگ و آمونز (1990) و عاطفه مثبت و منفی واتسون و همکاران (1988) استفاده شد. داده ها با استفاده از آزمون تحلیل کوواریانس چند متغیره (مانکوا) در نسخه 24 نرم افزار آماری SPSS تجزیه و تحلیل شد.

یافته ها نشان داد که تفاوت معناداری بین نمرات پس آزمون نوسانات خلقی و ابراز هیجانی وجود دارد. به عبارت دیگر، اثربخشی درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد موجب کاهش میانگین مولفه عاطفه منفی، افزایش مولفه عاطفه مثبت نوسانات خلقی و افزایش ابراز هیجانی گروه مورد مداخله شده است (01‏/0>P).

درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد تاثیر معنی داری بر نوسانات خلقی و ابراز هیجانی دارد. بنابراین می توان از طریق درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد، نوسانات خلقی را کاهش و ابرازگری هیجان را افزایش داد.