بررسی اثر اسید فسفریک 37% و پرایمر سلف اچ بر استحکام باند برشی به مینا

در کار دندانپزشکی مواد جدیدی وجود دارد که امکانات و قابلیت بیشتر و بهتری را پیش روی دندانپزشک قرار می دهد. هدف از این مطالعه بررسی اسید فسفریک 37% پرایمر سلف اچ بر استحکام باند برشی کامپوزیت مینا می باشد.
سی عدد دندان قدامی فک پایین گاو تهیه و در آکریل فوری مانت شدند. مینای سطح فاسیال با کاغذ سیلیکون کارباید صاف گردید و نمونه ها به صورت سه دسته ده تایی آماده شد:گروه A: اچ با اسید فسفریک 37% و باندینگ مینایی (Colten).
گروه B: عامل اتصال سلف اچ (Prompt – LP).
گروه C: اچ با اسید فسفریک 37% و عامل اتصال سلف اچ (Prompt – LP).
سپس یک استوانه کامپوزیتی به قطر دو میلی متر به سطح آماده شده و متصل شد، پس از یک هفته نگهداری و انجام چرخه های حرارتی نمونه ها با دستگاه اینسترون تحت نیروی برشی قرار گرفتند و نیروی شکست ثبت گردید.جایگاه جدا شدن استوانه از نظر نحوه شکست مورد بررسی قرار گرفت. داده ها با استفاده از آنالیز واریانس یک سویه و آزمون LCD در سطح P=0.05 مورد بررسی قرار گرفتند.
میانگین استحکام باند برشی برای گروه های A، B و C به ترتیب 6.5±15.4، 9.7±24.8 و 11±25.4 مگاپاسکال بود. مرز رزین- مینا شایعترین محل شکست در گروه A بود. شکست کوهزیو (Cohesive) در کامپوزیت یا مینا، به ترتیب در گروه های B و C بیشترین فراوانی را به خود اختصاص داد. بین گروه A با B و C اختلاف معنی دار وجود داشت ولی بین گروه B و C اختلاف آماری معنی دار نبود.
استفاده از عوامل سلف اچ می تواند به عنوان جایگزینی برای روش سنتی اچ مینا با اسید فسفریک مطرح و مورد استفاده قرار گیرد.