علل و عوامل زمینه ساز جداشدگی رگماتوژن شبکیه در بیماران عمل شده

تعیین علل و عوامل زمینه ساز جداشدگی رگماتوژن شبکیه در بیمارانی که به همین علت تحت جراحی باکلینگ صلبیه یا ویترکتومی قرار گرفته اند.
روش پژوهش: از مجموع 1475 پرونده بیمار مبتلا به جداشدگی رگماتوژن شبکیه که از مهر 1368 تا مرداد 1375 در بیمارستان امام رضا (ع) مشهد توسط یک جراح تحت عمل جراحی قرار گرفته بودند؛ پرونده 369 بیمار(25 درصد بیماران) به طور تصادفی مورد بررسی قرار گرفت.
بیماران مورد بررسی در 52 درصد موارد زیر 50 سال و در48 درصد موارد بالای 50 سال سن داشتند و جداشدگی شبکیه در 20 درصد موارد همراه با آفاکی و سودوفاکی، در 18.4 درصد مواردهمراه نزدیک بینی و در 10 درصد موارد به دنبال تروما ایجاد شده بود و دربقیه موارد، بیماری چشمی همراه با جداشدگی شبکیه مشخص نشد. در 70 درصد موارد، بیش از یک گسست (break) مشاهده شد که در 80 درصد آن ها، فاصله گسست ها از یکدیگر کم تر از 90 درجه بود و در 30 درصد بیماران فقط یک گسست مشاهده شد که 40 درصد موارد در ربع فوقانی - خارجی، 30 درصد موارد در ربع خارجی – تحتانی - و 30 درصد در دو ربع دیگر بودند. در 10 درصد موارد، جداشدگی شبکیه به دنبال مصدومیت ایجاد شده بود و 18 درصد بیماران، نزدیک بینی بالا و 22 درصد بیماران آفاک یا سودوفاک بودند. در 46.2 درصد بیماران، بیماری همراه مشاهده نشد. انواع گسست شامل 81 درصد موارد پارگی، 6 درصد موارد دیالیز، 3.5 درصد موارد سوراخ محیطی شبکیه و 3.5 درصد موارد سوراخ ماکولا بودند. در 76 درصد موارد، ویترورتینوپاتی پرولیفراتیو (PVR) با شدت درجه C یا شدیدتر مشاهده شد.
علل و عوامل زمینه ساز جداشدگی شبکیه و محل گسست در شبکیه تقریبا مشابه موارد ذکر شده در سایر کشورهاست. چنانچه این بررسی در سایر مراکز چشم پزشکی ایران نیز صورت گیرد؛ نتیجه گیری کاربردی تر خواهد بود.